Dowód tożsamości konia
Przez ponad 5500 lat był sprzymierzeńcem człowieka w trakcie wojen i w okresach pokoju. Na przestrzeni wieków, otaczany był szczególną troską przez każdego właściciela. Mowa oczywiście o koniu, zwierzęciu, na którego grzbiecie rodziły się i umierały cywilizacje, o zwierzęciu które pochwalić może się największym wpływem i rolą jaką pełniło w życiu odległych i bliższych nam przodków, dziadków i ojców. W „Pamiętnikach włościanina”, autor Jan Słomka pisał (wyd. II, Kraków 1929, rozdz. III): Co najlepsza pasza, jak siano, koniczyna, owies z sieczką, ciarachy, plewy, była tylko dla koni, — krowy zaś dostawały tylko czystą słomę z żyta, pszenicy, jęczmienia, owsa, a prośniankę zadawali im dopiero na wiosnę, gdy się ocieliły. Jeżeli zaś gospodyni chciała im kiedy zarzucić za drabinę lepszej paszy: siana czy koniczyny, to czyniła to ukradkiem, żeby tego gospodarz nie widział, bo się bardzo o to złościł i gniewał, — również i parobek pilnował, żeby gospodyni paszy koniom »nie porywała« i nie uszczuplała, bo mówili, że »koń ciągnie i robi, to musi lepiej zjeść, a krowa nie idzie do zaprzęgu, — stoi tylko i żre«. Chociaż i konie w zimie stały przeważnie na stajni, i zazwyczaj wyjeżdżali niemi tylko po drzewo do lasu, — ale gospodarza to cieszyło, gdy je ze stajni wypędził i ładnie mu po oborze brykały.
Jako dalszy dowód poświadczający rolę i wagę, jaką koń sprawował w życiu dawnych mieszkańców Polski, było wprowadzenie dowodów tożsamości dla tych zwierząt. Prawnie regulowało to rozporządzenie rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych i Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 marca 1928 r. Wedle wprowadzonych przepisów, każdy właściciel, lub posiadacz konia obowiązany był posiadać dowód tożsamości tego zwierzęcia. W celu wydania tego dokumentu wszystkie konie z gminy, w wieku do jednego roku, zbierano określonego dnia w wyznaczonym miejscu, gdzie poddawano je badaniom weterynaryjnym, po czym otrzymywały dowód tożsamości oraz orzeczenie o zdatności do służby wojskowej. W dokumencie zawarte były takie informacje jak: posiadacz zwierzęcia, miejsce zamieszkania, powiat, a także opis konia (płeć, maść, wzrost, wiek i znaki szczególne) oraz wynik i data badania.
Jak donosi w obwieszczeniu Informator Urzędowy powiatu gnieźnieńskiego z dnia 4 lipca 1936 r. (Nr 45, R. 85): Wobec częstych wypadków nieprzestrzegania przepisów wynikających z tytułu posiadania koni, podaje się do wiadomości ważniejsze obowiązki właścicieli (posiadaczy), m.in.: 1) w czasie użytkowania konia poza obrębem gminy (miasta), w której koń ma miejsce stałego postoju, posiadać przy sobie dowód tożsamości konia lub wręczyć go osobie użytkującej konia; 2) okazywać dowód toż samości konia na we zwanie organów władz państwowych, Zarządów Gminnych i Miejskich jak również bez specjalnego wezwania przy poborze, próbnym poborze i przeglądzie koni; … Po II wojnie światowej w latach 40. I 50. XX wieku w Polsce Ludowej nadal obowiązywały wspomniane dowody tożsamości konia. Dokumenty te posiadały adnotacje w postaci numerów i serii, a na stronie ostatniej informacje dotyczące „przebiegu wojskowego danego konia”, dla którego wystawiono owy dokument. W zamyśle ówczesnych władz Polski Ludowej, było zatem zaopatrzenie wojska w konie na wypadek przyszłego konfliktu zbrojnego.
Poniżej prezentujemy dokument „Dowód tożsamości konia”, wydany w 1952 roku, który wśród licznych innych eksponatów, podczas XXII Prelekcji Historycznej, przekazał do zbiorów Żarowskiej Izby Historycznej pan Zbigniew. Składamy Serdeczne Podziękowania.
Posiadacie wiedzę na temat interesujących miejsc, budowli, a może znacie jakąś ciekawą historię ?? Podzielcie się z nami swoją wiedzą lub starociami z domowych strychów, głębokich szuflad oraz rodzinnych albumów. Wszelkie informacje, skany fotografii i dokumentów możecie przesyłać bez wychodzenia z domu na adres mailowy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.
Źródła:
• Rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych i Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 marca 1928 r.
• Jan Słomka, Pamiętnik włościanina, wyd. II, Kraków 1929
• Informator Urzędowy powiatu gnieźnieńskiego, z dnia 4 lipca 1936 r., Nr 45, R. 85
• Dowód tożsamości konia, Seria E, Nr 291338 (zbiory Żarowskiej Izby Historycznej)
Opracowanie
Bogdan Mucha