Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Dokumentacja przekazana do Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy

Drukuj
Utworzono: piątek, 17, marzec 2017

Obóz Gross-Rosen powstał w sierpniu 1940 roku jako filia KL Sachsenhausen, której więźniowie przeznaczeni byli do pracy w miejscowym kamieniołomie granitu. Pierwszy transport przybył tam 2 sierpnia 1940 roku. 1 maja 1941 roku Arbeitslager Gross-Rosen uzyskał status samodzielnego obozu koncentracyjnego. W pierwszych dwóch latach istnienia KL Gross-Rosen był małym obozem nastawionym w dalszym ciągu na obsługę kamieniołomu. Mordercza 12-godzinna praca w kamieniołomie, głodowe racje żywnościowe, brak należytej opieki lekarskiej, nieustanne maltretowanie i terroryzowanie więźniów zarówno przez załogę SS, jak i więźniów funkcyjnych powodowały duża śmiertelność, a KL Gross-Rosen był postrzegany jako jeden z najcięższych obozów koncentracyjnych. Zasadnicza rozbudowa obozu Gross-Rosen przypada na rok 1944, zmienia się również jego charakter; obok centrali w Gross-Rosen powstają liczne filie (około 100) zlokalizowane przede wszystkim na terenie Dolnego Śląska, Sudetów i Ziemi Lubuskiej. Do największych należały obozy: AL Fünfteichen w Jelczu, 4 obozy we Wrocławiu (Breslau), Dyhernfurth w Brzegu Dolnym, Landeshut w Kamiennej Górze oraz w zespół obozów Riese zlokalizowanych w Górach Sowich. Ogółem przez Gross-Rosen – obóz macierzysty i jego filie – przeszło około 125 000 więźniów, w tym również więźniowie nie rejestrowani, przywożenia do obozu na egzekucję, np. 2 500 radzieckich jeńców wojennych. Do najliczniejszych grup narodowościowych w kompleksie Gross-Rosen (obóz główny i jego filie) należeli Żydzi (obywatele różnych państw europejskich), Polacy oraz obywatele byłego Związku Radzieckiego. Szacunkowa liczba ofiar obozu Gross-Rosen wynosi około 40 000. Jednym z najtragiczniejszych okresów w dziejach tego obozu była jego ewakuacja. Podczas transportów (nawet kilkutygodniowych) zginęło wiele tysięcy więźniów. Od jesieni 1943 roku do lutego 1945 roku działał na terenie KL Gross-Rosen wychowawczy obóz pracy wrocławskiego gestapo (AEL), przez który przeszło 4 200 więźniów.

Czytaj więcej: Dokumentacja przekazana do Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy

Wystawa "KL Gross-Rosen – Pamiętajmy"

Drukuj
Utworzono: środa, 15, marzec 2017

Żarowska Izba Historyczna oraz Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy Serdecznie Zapraszają Państwa na wystawę zatytułowaną "KL Gross-Rosen – Pamiętajmy". Wystawa jest rezultatem II edycji konkursu fotograficznego, organizowanego przez Muzeum Gross-Rosen na przełomie 2012/2013 r. Ekspozycję tworzy zbiór ponad 100 fotografii, które napłynęły na konkurs z różnych stron Polski w dwóch kategoriach wiekowych. Wystawa przedstawia ujęte w obiektywie, ciekawe i nowatorskie spojrzenie odwiedzających na teren byłego obozu koncentracyjnego. Te fotografie to wyraz głębszej refleksji i dążenia do zachowania tego miejsca w naszej pamięci. Dodać trzeba, że wystawa "KL Gross-Rosen – Pamiętajmy" jest trzecim wspólnym przedsięwzięciem Żarowskiej Izby Historycznej i Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy, organizowanym dla mieszkańców Żarowa i jego okolic. Już w przyszłym tygodniu Żarowska Izba Historyczna zaprosi zainteresowanych na trzy kolejne wystawy, z których dwie obejrzeć będzie można w Żarowskiej Izbie Historycznej przy ul. Armii Krajowej 40, a trzecią w Gminnym Centrum Kultury i Sportu w Żarowie przy ul. Piastowskiej 10A. Składamy podziękowania firmie Auto Shop Żarów za pomoc w transporcie wystawy do Żarowa.

Czytaj więcej: Wystawa "KL Gross-Rosen – Pamiętajmy"

Dawna pastorówka w Mrowinach

Drukuj
Utworzono: sobota, 11, marzec 2017

Pastorówka to potoczne określenie budynku będącego mieszkaniem pastora czyli duchownego protestanckiego. Alternatywnie nazywana jest plebanią, określeniem stosowanym także w innych tradycjach chrześcijaństwa. Zwykle budynek taki położony jest w pobliżu kościoła przynależącego do zboru, zatrudniającego duchownego, względnie duchownych zamieszkałych w pastorówce. Nie istnieje wzorcowy model budowli tego typu, stąd pastorówki przybierały różne kształty, zależne od możliwości finansowych zboru oraz planu i położenia nieruchomości, na której były wznoszone. Przykładem zabytkowych pastorówek znajdujących się w Polsce są obiekty znajdujące się m.in. w Jaworze przy Kościele Pokoju (woj. dolnośląskie), Księginicach Małych (woj. dolnośląskie), Lesznie (woj. wielkopolskie), Łomnicy (woj. dolnośląskie), Ostromecku (woj. kujawsko-pomorskie), Proszowej (woj. dolnośląskie), Zelgnie (woj. kujawsko-pomorskie). Budowa pastorówki w Mrowinach, gm. Żarów (niem. Konradswaldau), ukończona została 10 czerwca 1743 roku. Wedle rysunku Friedricha Bernharda Wernera z lat 1745-1748, budowla znajdująca się po północnej stronie kościoła ewangelickiego, była parterowym budynkiem, założonym na planie prostokąta z użytkowym poddaszem, który pokryty był czterospadowym dachem z dwiema mansardami (facjatami) od strony wschodniej i zachodniej. Obiekt swoim wyglądem architektonicznie nawiązywał do późnej fazy budownictwa barokowego.

Czytaj więcej: Dawna pastorówka w Mrowinach

Pamiątkowe medale i wpinka w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 13, marzec 2017

Jak wynika definicji "Medal" jest to niewielki, najczęściej okrągły lub owalny, płaski wytwór metalowy (odmiana wieloboczna jest zwana plakietką), wykonany zazwyczaj techniką odlewu lub bicia. Jest zwykle ozdobiony po jednej lub obu stronach reliefem. Często jest zawieszony na wstążce. Pierwsze medale epoki nowożytnej pochodzą z XIV-wiecznych Włoch, a rozkwit medalierstwa przypada na wieki XV i XVI. Pierwszy medal w Polsce został wybity dla Jana Turzo, w 1508 roku. Medale wykonuje się dla upamiętnienia ważnych wydarzeń lub jako odznaczenia, nagrody za wybitne osiągnięcia, np. sportowe, wojskowe itp. Medal za osiągnięcia sportowe jest to okrągły lub owalny krążek zdobiony po jednej lub po obu stronach reliefem. Medale wojskowe mają dużo bardziej różnorodną formę. Ich kształt, kolor, czy wielkość zależą w większości od pomysłowości twórcy i wymogów państwowych. W zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej są medale dawnych mieszkańców m.in. Medal za Wojnę Prusko-Francuską 1870-71 i miniatura medalu, Krzyż Kriegsverein Saarau 1871 (nadawany przez Związek Wojenny z Żarowa), Medal cesarza Wilhelma I z 1897 roku oraz inne medale okolicznościowe wraz z bogatym zestawem medali-pamiątek po mieszkańcach gminy Żarów – kombatantach i uczestnikach II wojny światowej.

Czytaj więcej: Pamiątkowe medale i wpinka w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Wystawa "Świat Kobiety" autorstwa Karoliny Legiejew w GCKiS Żarów

Drukuj
Utworzono: czwartek, 09, marzec 2017

Od kilku lat Gminne Centrum Kultury i Sportu w Żarowie przygotowuje z okazji Dnia Kobiet, specjalny program kulturalny, który cieszy się wielkim zainteresowaniem. W ubiegłym roku Żarowianki świętowały swój dzień w towarzystwie Marcina Dańca. Tym razem w Hali Sportowej GCKiS wystąpił kabaret Jurki, zdobywca licznych nagród i wyróżnień na ogólnopolskich przeglądach kabaretowych. Po za tym na tłumnie przybyłych gości czekały inne atrakcje, m.in. dwa wykłady motywacyjne, porady ekspertów oraz wspaniała wystawa Karoliny Legiejew zatytułowana "Świat Kobiety". Jak mówi autorka wystawy – mieszkanka Żarowa: Moja pasja rodziła się stopniowo. Już jako dziecko interesowałam się starożytnym Egiptem, lubiłam historię, zaczęłam też jeździć wraz z moim tatą na giełdy staroci. Zawsze lubiłam na nich oglądać stare fotografie na których były eleganckie damy w pięknych strojach. Żałowałam wtedy, że ta moda już przeminęła. Mniej więcej 5 lat temu podczas jednej z giełd antyków zauważyłam metalową torebkę, której ramkę zdobiły róże. Bardzo mi się spodobała postanowiłam więc ją kupić. Wtedy jeszcze nie wiedziałam że jest to torebka kolczugowa z początku XX wieku. To wtedy pomyślałam aby zacząć kolekcjonować stare torebki. Zaczęłam więc przeglądać albumy o dawnej modzie, kupowałam również stare fotografie oraz czasopisma. Moja pasja zaczęła mnie pochłaniać coraz bardziej. Dalej były poszukiwania eksponatów które widziałam w książkach. Kolekcja zaczynała się powiększać, również nie tylko o elementy mody takie jak parasolki, akcesoria toaletowe, wachlarze czy stroje ale również kosmetyki jakich używały przedwojenne damy. Po czasie zauważyłam że najbardziej są mi bliskie przedmioty z lat 20 i 30-tych XX wieku. Ponieważ zawsze podobała mi się atmosfera tamtych czasów muzyka, pięknie zdobione wieczorowe kreacje oraz torebki których motywy nawiązywały do ówczesnych odkryć archeologicznych, sztuki oraz stylu życia. Obecnie moja kolekcja, ciągle powiększa się o nowe eksponaty.

Czytaj więcej: Wystawa "Świat Kobiety" autorstwa Karoliny Legiejew w GCKiS Żarów

Więcej artykułów…

  1. Fotografie drużyny "Łazików" przy DZCH "Organika" w Żarowie
  2. Mała rzecz a cieszy: jubileuszowa wpinka SP 1 Żarów (1945-1995)
  3. Dolnośląskie rezydencje, pałace i zamki według Alexandra Dunckera
  4. Fotografie wnętrza kościoła pw. NSPJ w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Thursday the 11th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.