Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Fotografie drużyny "Łazików" przy DZCH "Organika" w Żarowie

Drukuj
Utworzono: środa, 08, marzec 2017

Do drużyny "Łazików", działającej przy Dolnośląskich Zakładach Chemicznych "Organika" w Żarowie, należało w latach 80-tych XX wieku 66 osób: Adamczyk Maria, Banach Helena, Bordulak Zofia, Burzyński Bogdan, Czerwik Jadwiga, Czerwik Teresa, Czerwonka Barbara, Czerwonka Zbigniew, Dolińska Urszula, Doliński Roman, Fedorowicz Andrzej,, Gęsikowska Danuta, Gołdyn Tadeusz, Gola Kazimierz, Głodo Maria, Janas Tadeusz, Janicka Teresa, Książek Bogusława, Kądziołka Wiesław, Kozarowicz Józef, Klyszcz Stanisław, Kołodko Michał, Kostępska Aniela, Krutys Stanisław, Kowalski Wacław, Kwiatkowska Krystyna, Lizurej Elżbieta, Łapeta Józef, Młyńczyk Janina, Małecka Anna, Michałowska Jadwiga, Nycz Stanisław, Nowakowska Barbara, Ochabowicz Włodzimierz, Pustelnik Mieczysława, Pater Stanisław, Plaszczak Stanisław, Perzyński Stanisław, Plackowski Włodzimierz, Pawlak Czesław, Pater Leszek, Podemska Dorota, Pochopień Stanisław, Pikur Barbara, Pikur Stanisława, Poleszczuk Michał, Pędzierska Alicja, Maksanty Jadwiga, Chrobot Leszek, Sobocińska Jadwiga, Sroczyński Jacek, Simińska Bożena, Sroczyński Julian, Szwed Stefan, Stysińska Halina, Skórzak Emil, Skalik Ryszard, Stawarz Grzegorz, Tokarz Zdzisława, Tomala Janina, Urbańska Grażyna, Więcek Jerzy, Zięba Adam, Zięba Stanisław, Zaleński Eugeniusz, Żebrowska Mariola. Żarowskie "Łaziki" brały udział m.in. w XXIII Rajdzie "Szlakiem Zamków Piastowskich" (4-8.06.1981), XVII Rajdzie Górskim z zakończeniem na Zamku Stary Książ (26-27.09.1981), II Zlocie Gorce – Lubominek – Trójgarb (4.04.1982), XIX Rajdzie Górskim (16-18.09.1983), XXVI Rajdzie "Szlakiem Zamków Piastowskich" (czerwiec 1984), XX Rajdzie Górskim (21-23.09.1984), a także w licznych wyprawach do Karpacza, Szklarskiej Poręby, Świeradowa Zdrój, Sosnówki, Pogorzelicy, Głębinowa, a także w Bieszczady i Tatry.

Czytaj więcej: Fotografie drużyny "Łazików" przy DZCH "Organika" w Żarowie

Mała rzecz a cieszy: jubileuszowa wpinka SP 1 Żarów (1945-1995)

Drukuj
Utworzono: wtorek, 07, marzec 2017

Jak czytamy w książce Tomasza Ciesielskiego Żarów. Historia Miasta i Gminy, Żarów 2006: SP nr 1 podjęła działalność w budynku przy ul.Szkolnej 1 jesienią 1945 r. Organizatorem szkoły i jej pierwszym kierownikiem był Wojciech Pacuła. W 1947 r. zastąpił go Jan Laska, który administrował placówką aż do 1972 r. W pierwszych latach szkoła borykała się z trudnymi warunkami lokalowymi, brakiem sprzętu i pomocy naukowej. Sytuację lokalową najpierw poprawił remont obiektu przy ul.Szkolnej latem 1946 r., a następnie przejęcie budynków zwolnionych przez Szkołę Przemysłową: w 1949 r. przy ul. Armii Krajowej 15, a w latem 1954 r. przy ul. Armii Krajowej 58. Ten ostatni budynek został przekazany szkolnictwu podstawowemu dopiero po stanowczej interwencji GRN Żarów, gdyż dyrekcja Zespołu Szkół Chemicznych zamierzała zaadoptować go na internat. Poprawiło się też wyposażenie szkoły: sukcesywnie przybywało książek do biblioteki szkolnej, a w 1949 r. szkoła otrzymała radio. W 1949 r. patronem szkoły został Henryk Sienkiewicz. W roku szkolnym 1956/57 wydzielono ze SP nr 1, SP nr 2, która przejęła najstarszy budynek przy ul. Szkolnej 1. W 1964 r. liczba uczniów w SP 1 osiągnęła rekordowy poziom 758. W 1967 r. placówka otrzymała sztandar. W roku szkolnym 1976/77 w związku z wprowadzaną w życie reformą oświatową zostały połączone SP nr 1 i SP nr 2, które docelowo miały stać się częścią dziesięcioletniej Zbiorczej Szkoły Gminnej. RNMiG Żarów podjęła też wtedy decyzję o stopniowym wyremontowaniu w ciągu kilku lat wszystkich budynków szkolnych. W przypadku obiektu przy ul. Armii Krajowej 58 o jego remont dyrekcja szkoły zabiegała już od 1965 r. Szybko okazało się, że plany to jedno, a możliwości drugie. Remont budynku rozpoczął się dopiero pod koniec lat 80-tych i zakończył w 1990 r. W 1999 r. część pomieszczeń SP nr 1 przekazano Gimnazjum Gminnemu. 10 II 2002 r. Rada Miejska podęła uchwałę o likwidacji SP nr 1 i SP nr 3 oraz utworzeniu w ich miejsce jednej szkoły podstawowej. Całą baza lokalowa SP nr 1 została przekazana gimnazjum.

Czytaj więcej: Mała rzecz a cieszy: jubileuszowa wpinka SP 1 Żarów (1945-1995)

Fotografie wnętrza kościoła pw. NSPJ w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Drukuj
Utworzono: piątek, 03, marzec 2017

Na początku lat 90-tych XIX wieku proboszcz ks. Wilhelm Bogedain z Pastuchowa podjął starania, aby otworzyć w Żarowie kaplicę modlitewną. Plan został zrealizowany w 1893 roku, kiedy to wybudowano również szkołę katolicką w Żarowie (dziś jest to budynek przy ul. Armii Krajowej 15), w której największa sala została zaadoptowana na potrzeby modlitewne. Pierwszą Mszę św. odprawiono tam 24 października 1894 roku. Od tego momentu Msze św. w Żarowie odbywały się regularnie co wtorek. Nadal jednak nabożeństwa niedzielne oraz świąteczne odprawiano tylko w kościele pastuchowskim i łażańskim. W 1895 roku proboszcz Wilhelm Bogedain założył kasę budowy kościoła w Żarowie. Na drodze do realizacji ambitnego przedsięwzięcia pojawiły się jednak trzy poważne przeszkody, którymi było: zgromadzenie odpowiedniego funduszu, znalezienie odpowiedniego miejsca, na którym miała stanąć przyszła świątynia, oraz uzyskanie odpowiednich zezwoleń władz państwowych i kościelnych. W trakcie 14-letniej zbiórki środków finansowych na rzecz budowy kościoła żarowskiego zebrano wśród parafian sporą sumę ok. 22 800 marek (stan z 1909 roku), która stanowiła jednak zaledwie 30% z planowanych kosztów, opiewających na kwotę 76 000 marek. Z pomocą przyszły wówczas instytucje kościelne i władze państwowe. W 1900 roku i kilkakrotnie w następnych latach przeprowadzano kolektę diecezjalną na budowę kościoła, która przyniosła 4300 marek. Część funduszy wniósł Związek św. Bonifacego, przekazując sumę 6000 marek. Sporą kwotę przekazał również książę arcybiskup wrocławski Karol Kopp. Uzyskano także dotację państwową.

Czytaj więcej: Fotografie wnętrza kościoła pw. NSPJ w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Dolnośląskie rezydencje, pałace i zamki według Alexandra Dunckera

Drukuj
Utworzono: niedziela, 05, marzec 2017

Dolny Śląsk (dawny Nieder Schlesien), to miejsce w Europie, gdzie nagromadzenie warownych zamków i szlacheckich rezydencji, przyjmuje wymiar niespotykany. Pograniczne tereny, szczególnie zagrożone najazdami od zawsze narzucały konieczność specjalnej obrony. Po włączeniu Śląska do państwa polskiego w 990 roku, przystąpiono do wzmocnienia jego granic. Wyrazem tego były wznoszone do XIII wieku warowne zamki, na które finansów nie żałowali kolejni piastowscy książęta. Obok tych fundacji zaczęły powstawać liczne zamki prywatne, które z czasem zatraciły swój pierwotny obronny charakter. Upływ czasu oraz niespokojne lata wojen i pożogi nadszarpnęły znamienitość historycznych budowli pamiętających czasy rozbicia dzielnicowego. Wielkie zmiany przyniósł koniec XIX wieku. Wraz z panującą wówczas modą na romantyzm i rozwojem turystyki, wzrosło także zainteresowanie wyglądem budowli, które zaczęto konserwować i odbudowywać. Kres istnienia wielu z nich przyniosła II wojna światowa i operująca na Dolnym Śląsku Armią Czerwoną. Kolejne wielkie zniszczenia to era socjalistycznego gospodarowania. W tym czasie wiele dolnośląskich pałaców i dworów, zamieniono na PGR-owskie magazyny oraz szkoły. Tylko takie budowle mające wartość użytkową początkowo remontowano, a z czasem pozostawiano bez żadnej opieki. Całkowite zniszczenie to w wielu przypadkach dzieło okolicznej ludności, która rozbierała kawałek po kawału resztki wspaniałych niegdyś rezydencji. Proces ich zagłady trwa po dziś dzień.

Czytaj więcej: Dolnośląskie rezydencje, pałace i zamki według Alexandra Dunckera

EMU250 (ED250) Pendolino - stacja PKP Imbramowice

Drukuj
Utworzono: piątek, 03, marzec 2017

Od 29 kwietnia 2016 roku przemierza żelazny szlak na odcinku pomiędzy Warszawą a Jelenią Górą. Za każdym razem mija stacje kolejowe znajdujące się w Imbramowicach i Żarowie. Pomimo tego nie został do tej pory sfotografowany na obu stacjach, podczas swojego szybkiego przejazdu, który odbywa się w godzinach porannych i wieczornych. Jesteśmy zatem pierwszymi, którzy publikują fotografie Alstom EMU250 (seria ED250), czyli słynnego Pendolino na stacji PKP Imbramowice. Pod wspomnianym oznaczeniem EMU250 (ED250), kryje się siedmioczłonowy normalnotorowy elektryczny zespół trakcyjny dużych prędkości z rodziny Pendolino produkowany przez Alstom w fabryce we włoskim Savigliano na zamówienie PKP Intercity. Powstało 20 sztuk, które od 14 grudnia 2014 prowadzą pociągi kategorii Express InterCity Premium obsługującej relacje łączące Warszawę z Bielskiem-Białą, Gdynią, Gliwicami, Jelenią Górą, Katowicami, Kołobrzegiem, Krakowem, Rzeszowem i Wrocławiem.

Czytaj więcej: EMU250 (ED250) Pendolino - stacja PKP Imbramowice

Więcej artykułów…

  1. Kolejne gazetki opozycyjne z lat 1989-1990 w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej
  2. Kościoły gminy Żarów na nieznanych fotografiach ze zbiorów Instytutu Herdera w Marburgu
  3. Szkolne ławki z SP Przyłęgów w Żarowskiej Izbie Historycznej
  4. Ulotki - reklamy przemysłowe przekazane do Żarowskiej Izby Historycznej

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Thursday the 11th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.