V Żarowska Prelekcja Historyczna - 27.01.2017 r.

12 stycznia 1945 roku rozpoczęła się ofensywą zimowa zwana też operacją wiślańsko-odrzańską. Oddziały radzieckie 1. Frontu Ukraińskiego, pod dowództwem marszałka Iwana Koniewa, 19 stycznia 1945 roku przekroczyły dawną granicę polsko-niemiecką w rejonie Namysłowa. Do końca stycznia zdobyto miasta: Kluczbork (20 stycznia), Gliwice (23/24 stycznia), Opole (24 stycznia; część prawobrzeżna), Oleśnicę (25 stycznia), Katowice i Bytom (27 stycznia), wypierając wojska niemieckie z terenów położonych na prawym brzegu Odry. Na początku lutego Armia Czerwona wyszła już na przedpola Wrocławia i Głogowa. Do szczególnie zaciętych walk doszło o Ścinawę (31 stycznia) i Oławę (28 stycznia). Tam oddziały radzieckie uchwyciły przyczółki na lewym brzegu Odry. 8 lutego Armia Radziecka sforsowała Odrę atakując z przyczółków pod Ścinawą i Oławą, a następnie przełamała pozycje niemieckie wzdłuż górnej Odry i w ciągu 17 dniowej ofensywy opanowała centralną część Dolnego Śląska. Rosjanie zdobyli miasta: Legnicę (9 lutego), Bolesławiec (12 lutego), Zieloną Górę (14 lutego) a także Chojnów (10 luty), Bielsko (12 luty) i Złotoryję (13 luty). Zacięte walki stoczono o zdobycie Szprotawy (10-13 lutego), podczas przeprawy przez Bóbr pod Żaganiem oraz o Strzegom (13 lutego). Otoczono Głogów, który jednak bronił się zawzięcie oraz twierdzę Wrocław – po raz pierwszy 13/14 lutego i ostatecznie 16 lutego. 24 lutego 1945 roku Rosjanie doszli do Nysy Łużyckiej. Dnia 13 lutego 1945 roku rozpoczęła się ewakuacja ludności Żarowa i sąsiednich miejscowości ówczesnego powiatu świdnickiego. Front ustabilizował się na linii, którą wyznaczały miejscowości Przyłęgów – Łażany – Żarów – Mrowiny – Tarnawa – Imbramowice – Domanice – Chwałów – Górny Maniów – Strzelce – Tworzyjanów – Sobótka. Nowe światło na działania wojenne w okolicach Żarowa, rzucają dokumenty przechowywane w Centralnym Archiwum Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej w Podolsku koło Moskwy. Ponad 2500 stron oraz kilkadziesiąt map i planów sporządzonych w sztabach poszczególnych jednostek 5. Armii Gwardyjskiej i 21. Armii, które brały udział w tzw. Operacji Dolnośląskiej oraz walkach w okolicach Żarowa. Szokująco dokładne i bogate w informację. Po przeszło 70 latach od zakończenia II wojny światowej, materiały te po raz pierwszy zostaną zaprezentowane przez specjalistę d/s zbiorów Muzealnych – Bogdana Muchę.

Czytaj więcej: V Żarowska Prelekcja Historyczna - 27.01.2017 r.

Wojenne epizody z dziejów Świebodzic

Na przestrzeni kilkusetletniej historii Świebodzice wielokrotnie nawiedzane były przez długotrwałe wojny i konflikty zbrojne, które miały decydujący wpływ na rozwój tych okolic. Pożoga wojenna jaka docierała na te tereny była podyktowana wieloma czynnikami strategicznymi, taktycznymi oraz politycznymi, które decydowały o charakterze prowadzonych tutaj działań militarnych. Bliskie sąsiedztwo potężnie obwarowanego zamku Książ, a także nieodległe położenie Świdnicy - stolicy samodzielnego księstwa, a w późniejszych czasach również miasta-twierdzy; przyczyniało się do prowadzenia na tych terenach działań wojennych, czasami zakrojonych na szeroką skalę. Nic więc dziwnego, że to właśnie w tych okolicznościach nasze miasto było wielokrotnie niszczone, palone, oblegane i rabowane, a także stawało się kwaterą obcych wojsk. Prześledźmy więc historię prowadzonych tutaj na przestrzeni wieków wojen i przekonajmy się jaki wpływ wywarły one na rozwój Świebodzic.

Czytaj więcej: Wojenne epizody z dziejów Świebodzic

Cegiełki Społecznego Komitetu Remontu i Modernizacji Szpitala w Żarowie z 1 poł. lat 90-tych

W książce Tomasza Ciesielskiego Żarów. Historia Miasta i Gminy, możemy przeczytać: W ostatniej dekadzie XX w. dwukrotnie wyremontowano szpital. Za pierwszym razem był to remont kapitalny, w którego trakcie niemal całkowicie przebudowano budynek. Prace rozpoczęte w 1992 i zakończone w 1994 r. zostały w dużej mierze sfinansowane przez budżet gminy. W 2000 r. dzięki wydatnej pomocy gminy i firmy „ Profil” przeprowadzono remont dachu, konieczne prace modernizacyjne i odnowiono wnętrze szpitala. Od początku lat 90-tych gmina dofinansowywała nie tylko prace remontowe, ale też zakup specjalistycznego sprzętu do leczenia i diagnostyki, m.in. USG, komputerowego EKG, aparatu do badań wysiłkowych. Na przełomie XX i XXI w. szpital przyjmował po 120-140 pacjentów miesięcznie. Po 2001 r. samorządy wojewódzki i powiatowy zaczęły przymierzać się do likwidacji szpitala żarowskiego. W jego obronę energicznie zaangażowały się władze gminne, traktując szpital nie tylko jako placówkę opieki zdrowia, ale też zakład pracy zatrudniający blisko 100 osób. Ostatecznie w połowie 2004 r. zapadła kompromisowa decyzja, zgodnie z którą oddział wewnętrzny wraz z całym personelem został przeniesiony do szpitala świdnickiego. W Żarowie pozostał oddział reumatologiczny, a władze gminne podjęły staranie o utrzymanie placówki i przekształcenie ją w centrum medyczne z przychodnią, oddziałem reumatolgiczno-reahabilitacyjnym oraz komorą krioterapii. Do połowy 2005 r. przekształcono placówkę w specjalistyczny Szpital Reumatologiczno-Rehabilitacyjny im. Z.Walla.

Czytaj więcej: Cegiełki Społecznego Komitetu Remontu i Modernizacji Szpitala w Żarowie z 1 poł. lat 90-tych

Żarów na fotografiach z przełomu XX i XXI wieku

Czytaj więcej: Żarów na fotografiach z przełomu XX i XXI wieku