Zygmunt Rosicz (ok. 1406 - ok. 1470). Średniowieczne dziejopisarstwo śląskie

Zygmunt Rosicz (z łac. Sigismund Rosicz), kronikarz wywodzący się prawdopodobnie ze Świebodzic, jest uważany za jednego z najwybitniejszych śląskich dziejopisarzy doby średniowiecza. Zachowane po nim roczniki stanowią dziś dla wielu badaczy i historyków podstawowe źródło do poznawania kościelnych, politycznych, społecznych i gospodarczych dziejów Dolnego Śląska. Z jego prac korzystali z powodzeniem inni późniejsi dziejopisarze, a wśród nich m.in. Jan Długosz (1415-1480), autor wiekopomnego dzieła: Annales seu cronicae incliti Regni Poloniae (Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego). Zygmunt Rosicz wywodził się ze starego rodu Różyców, którego początki – według tradycji - sięgały X wieku i były powiązane z dziejami czeskiego klanu Sławnikowiców (z tego samego rodu pochodził też św. Wojciech – jeden z głównych patronów Polski). Dokładnej daty narodzin naszego bohatera dziś nie znamy. Z zachowanych jednak dokumentów wiadomo nam, że Rosicz był w 1421 r. uczniem szkoły parafialnej w Świebodzicach. Na tej podstawie wielu badaczy przyjmuje dziś, że mógł on również urodzić się w tym dolnośląskim mieście około 1406 r. W szkole, do której wówczas uczęszczał wykładały osoby duchowne, a jej poziom nauczania był sprowadzony do najniższego szczebla ówczesnego systemu szkolnego (tzw. „trivium”). Była to prawdopodobnie pierwsza elementarna szkoła naszego kronikarza, w której pobierał nauki w zakresie gramatyki, retoryki i dialektyki. Kariera Zygmunta Rosicza nie należała do błyskotliwych. Prowadził on raczej skromny i bogobojny żywot, tak jak na duchownego przystało. Większość swojego życia spędził w stolicy Dolnego Śląska, gdzie poświęcał się gromadzeniu i spisywaniu dziejów dotyczących stosunków kościelno-politycznych, jakie panowały w okresie od XI do XV stulecia.

Czytaj więcej: Zygmunt Rosicz (ok. 1406 - ok. 1470). Średniowieczne dziejopisarstwo śląskie