Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Regiment Grenadierów im. króla Fryderyka Wilhelma II Nr.10 (1. Śląski) ze Świdnicy

Drukuj
Utworzono: wtorek, 06, wrzesień 2011

Początki „Twierdzy Świdnickiej” (niem. Festung Schweidnitz), sięgają 2 połowy XVIII wieku, a dokładnie lat 1747-1753, kiedy to wokół miasta powstał pierścień obwarowań, rozbudowywany aż do 1783 roku. Z umocnień tych do dnia dzisiejszego zachowały się resztki 5 fortów, 4 redut, 4 fleszy oraz 2 hangarów. W latach wojny siedmioletniej 1756-63, „Twierdza Świdnicka” była czterokrotnie oblegana i zdobywana przez walczące strony. Dwukrotnie zajmowały ją wojska austriackie (9 września 1757 roku i 30 września/1 października 1761 roku) oraz dwukrotnie wojska pruskie (18 kwietnia 1758 roku i 9 września 1762 roku). Sto lat później 4 października 1866 roku Świdnica została ogłoszona miastem otwartym, po czym 1 maja 1867 roku rozpoczęto burzenie jej fortyfikacji, które trwało do ostatnich lat XIX wieku. Spośród pruskich jednostek wojskowych, które stacjonowały w garnizonie „Twierdzy Świdnickiej” (później garnizon miejski) najbardziej znanym jest Regiment Grenadierów im. króla Fryderyka Wilhelma II Nr.10 (1. Śląski). W jego szeregach, zwłaszcza w XIX wieku służyło wielu mieszkańców okolic Żarowa, m.in.Wilhelm Haensel, Johann Anders,  Heinrich Dressler (z Łażan), Wilhelm Türke, Franz Thamm (z Piotrowic Świdnickich), Gustav Lage, Heinrich Schramm (z Żarowa).

Czytaj więcej: Regiment Grenadierów im. króla Fryderyka Wilhelma II Nr.10 (1. Śląski) ze Świdnicy

Żarowianie polegli w czasie II wojny światowej

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 21, listopad 2011

W marcu 1935 roku wraz z wprowadzeniem w III Rzeszy Niemieckiej obowiązkowej służby wojskowej i zwiększeniem liczebności niemieckich sił zbrojnych do 500 000 żołnierzy, zmieniono także ich nazwę z Reichswehr na Wehrmacht, który w trzy lata później został bezpośrednio podporządkowany Adolfowi Hitlerowi. W miejsce dotychczasowego ministerstwa powołano wówczas Naczelne Dowództwo Wehrmachtu (Oberkommando der Wehrmacht, OKW), mające kierować i koordynować działalność naczelnych dowództw trzech rodzajów broni: sił lądowych (OKH, Heer), sił lotniczych (OKL, Luftwaffe) i marynarki wojennej (OKM, Kriegsmarine).

Czytaj więcej: Żarowianie polegli w czasie II wojny światowej

Tajemnicza płyta nagrobna z 1618 roku w Bogdanowie

Drukuj
Utworzono: piątek, 29, lipiec 2011

Niespełna dwa tygodnie temu do Żarowskiej Izby Historycznej napłynęła prośba od Pana Marka Mazura o pomoc w odczytaniu inskrypcji zamieszczonej na kamiennej płycie nagrobnej, która odnaleziona została podczas prac porządkowych przy kościele filialnym pw. Matki Boskiej Anielskiej w Bogdanowie (gm. Kostomłoty, pow. Środa Śląska). Odczytanie tekstu wyrytego w kamiennej płycie okazało się jednak nie lada wyzwaniem. Dzięki pomocy Pani Johanny Kutschery z Muzeum Śląskiego w Görlitz (Schlesisches Museum zu Görlitz) udało się ostatecznie napisy przetłumaczyć.

Czytaj więcej: Tajemnicza płyta nagrobna z 1618 roku w Bogdanowie

Pomnik z lat 1914-18 w Imbramowicach - powrót z otchłani zapomnienia dzięki starej pocztówce

Drukuj
Utworzono: sobota, 23, lipiec 2011

I Wojnę Światową w 1914 roku rozpoczęło 8 państw – Austro-Węgry, Francja, Niemcy, Rosja, Serbia, Wielka Brytania, Włochy i Turcja. W 1918 roku w działania wojenne zaangażowane były już 33 państwa liczące 1,5 mld mieszkańców co stanowiło wówczas 2/3 ludności globu ziemskiego. Niezwykle krwawe, czteroletnie zmagania militarne toczone były na niemalże wszystkich kontynentach i morzach z epicentrum w Europie. Na ciągnących się w nieskończoność liniach okopów we Francji i Belgii walczyły duże, wielomilionowe armie. W początkowym okresie wojny państwa Ententy zmobilizowały pod broń 6 mln żołnierzy. Po drugiej stronie, państwa centralne powołały do walki 4 mln ludzi.

Czytaj więcej: Pomnik z lat 1914-18 w Imbramowicach - powrót z otchłani zapomnienia dzięki starej pocztówce

Stare drzewa świadkami historii

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 16, lipiec 2012

Od dawna stare i okazałe drzewa, swoim potężnym wyglądem wywierały na ludziach  spore wrażenie. Wierzono bowiem,  że mają one magiczną moc i zamieszkują je rozmaite duchy. Pod konarami takich drzew ludzie  odprawiali obrzędy i modlili się.  W wielu miejscach z pokolenia na pokolenie opowiadano, że sędziwe i wielkie drzewa rosły już tam, kiedy osiedlali się pierwsi ludzie. Dużą czcią otaczano zwłaszcza stare, rosłe dęby. Starożytni Grecy i Rzymianie wierzyli, że dąb jest siedzibą i wizerunkiem najwyższych bóstw, czyli odpowiednio Zeusa i Jowisza. Niektóre ludy uważały dęby za drzewa wyrocznie, z których „zachowania” wróżono o pogodzie i urodzajach. U plemion germańskich dęby poświęcano zazwyczaj bogowi burz Donarowi, bowiem pioruny biły najczęściej w te drzewa, rzadko czyniąc im szkodę. Z kolei miejsca pogańskich kultów celtyckich i słowiańskich znajdowały się przeważnie w starych dębowych gajach. W czasach późniejszych motyw liści dębowych oraz żołędzi, często gościł w królewskich i rycerskich herbach, a także w emblematach mundurowych, jako symbolika siły, szlachetności i sławy.

Czytaj więcej: Stare drzewa świadkami historii

Więcej artykułów…

  1. Kości mamuta sprzed ponad 20 tys. lat w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej
  2. Klub cyklistów "Old Spokes" w Śmiałowicach
  3. Najmłodsi mieszkańcy Żarowa poznają historię Swojej Gminy
  4. Kamienne i drewniane epitafia w kościołach gminy Żarów

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Wednesday the 10th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.