Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Rodzina von Salisch - właściciele Gołaszyc w latach 1853-1945

Drukuj
Utworzono: wtorek, 31, marzec 2020

W latach 1732-1847 właścicielami Gołaszyc, Kraskowa i Pankowa była pisząca się z Bąkowa i Lipy linia rodu von Zeidlitz, która z nadania króla Fryderyka II, od 1741 roku szczyciła się tytułem hrabiowskim. 24 kwietnia 1847 roku bezpotomnie zmarł Wilhelm Ernst Sigmund vo Zeidlitz. Przez blisko dziesięć lat po śmierci Wilhelma, dobrami zarządzała wdowa po nim, hrabina Charlotte Friederike von Zedlitz und Leipe z domu von Panczewski. Na mocy spisanego testamentu, swoim spadkobiercą uczyniła Georga Gustava Rudolpha von Salisch (ur. 13 czerwca 1796 roku we Wrocławiu, właściciel Postolina koło Milicza, Jaszyc koło Trzebnicy i Kadłuba koło Środy Śląskiej) – siostrzeńca swego zmarłego męża. Tym samym tzw. klucz kraskowski (Gołaszyce, Krasków i Panków) stał się aż do 1945 roku własnością rodu von Salisch, który wedle zapisów znany jest już od 1294 roku (ród podzielony na różne gałęzie, z których jedna posiadała tytuł hrabiowski).. W XIX wieku na Śląsku wyodrębniły się trzy linie rodu, które umownie można określić jako: trzebnicka (gospodarująca w Jaszycach, Kałowicach), milicka (gospodarująca w Postolinie) i świdnicka (władająca m.in. Kraskowem i Gołaszycami).

Czytaj więcej: Rodzina von Salisch - właściciele Gołaszyc w latach 1853-1945

Tajemnica przysiółka "Buschmühle"

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 30, marzec 2020

Już w średniowieczu na granicy dóbr imbramowickich i domanickich (pomiędzy Domanicami a Dzikową), znajdował się młyn i przysiółek zwany „Puschen”, „Püschmuhle” lub „Büschmuhle”. Miejsce to wzmiankowane jest w źródłach pisanych pod rokiem 1410, 1523, 1682, 1705, 1730 i 1771 oraz oznaczone na mapach: 1833 (Busch-M.), 1913 (Busch-M.), 1931 (Busch-M.), 1934 (Pusch.-M), 1936 (Busch-M.), 1937 (Pusch.-M.), 1943 (Puschmühle). Nazwa Puschmühle i Buschmühle występuje zamiennie na mapach topograficznych oraz kartach pocztowych. Prawdopodobnie nazwą Püschmuhle określano tylko młyn wodny, a Buschmühle odnosiła się do całego przysiółka lub znajdującej się w niej karczmy. Jego właścicielami były kolejno rody: 1351-1410 – von Czirn, 1410-1480 – von Schindel, 1480-1523 – von Schellendorf, 1523-1628 – von Mühlheim, 1628-1648 (?) – von Reichenbach, 1648-1650 – von Kottulinski, 1650-1668 – Ludwig von Lopis baron de Monteverques, 1668-1705 – von Oppersdorf, 1705-1771 – von Seherr-Thoss, 1771-1832 – von Tschirsky, 1832-przed 1909 – von Brandenburg, przed 1909-1945 – hrabiowie von Pückler und Blankensee. Nie wiadomo kiedy dokładnie w przysiółku powstała karczma lub też zajazd/restauracja, która utrwalona jest na kartach pocztowych jako „Gasthaus Buschmühle”. Sądzić należy, że istniała tam już co najmniej w XVIII wieku. W 1942 roku w Buschmühle mieszkali: robotnik Richard Drescher, młynarz Franz Elsner, murarz Gustav Geisler (wspomniany w 1935 roku; nie figuruje w wykazie z 1942 roku), gospodarze Heinrich i Paul Müller oraz lekarz Adolf Mutke. Kres osadnictwa oraz całkowitą ruinę zabudowy przyniósł dopiero rok 1945 i toczące się wówczas działania wojenne. Do lat 70-tych XX wieku czytelne były jeszcze ruiny ceglanych murów. Dzisiaj miejsce to jest jedynie kłębowiskiem gęstych zarośli oraz drzew, położonym tuż na skraju zbiornika Mietkowskiego.

Czytaj więcej: Tajemnica przysiółka "Buschmühle"

Friedrich August Stüler – autor projektu zamku w Żarowie

Drukuj
Utworzono: piątek, 27, marzec 2020

Najstarsza część neogotyckiego zamku w Żarowie powstała ok. 1860 roku. Jest to trójkondygnacyjna budowla murowana o bryle rozczłonkowanej, posadowionej na wysokich piwnicach. Nakrywa ją dwuspadowy dach pokryty dachówką ceramiczną. Elewacje zewnętrzne licowane są cegłą. W detalu ceramicznym z użyciem cegły glazurowanej powstały obramienia okien, drzwi, szczytów, pilastry, lizeny, sterczyny oraz fryzy neogotyckie. Otwory okienne zamknięte są łukami odcinkowymi. Uwagę w architekturze tej części zamku zwraca: czworoboczna wieża w narożniku południowo-zachodnim od strony parku, pseudobaszta w narożniku północno-zachodnim, klatka schodowa na ścianie północnej w formie wysuniętego ryzalitu oraz górny ryzalit w formie nadwieszonej wieżyczki. Północną ścianę z dwoma ryzalitami flankują dodatkowo wieżyczki sterczynowe. Ściana wschodnia ozdobna jest w lizeny oraz fryzy neogotyckie. W narożnik przy klatce schodowej nr 15 wkomponowana jest kolejna wieżyczka sterczynowa. Tutaj znajdują się także dwa pilastry ścienne, czyli lokalne pogrubienia ściany w formie płaskich filarów ustawionych przy ścianie, nieznacznie występujących przed jej lico. Czworoboczna wieża, pseudobaszta oraz ściana zachodnia zwieńczone są ozdobnym krenelażem. Posadowiona w północno-zachodnim narożniku pseudobaszta oraz czworoboczna wieża posiadały niegdyś balkony na wysokości pierwszego piętra. Po pierwszym z nich pozostały do dziś tylko żelazne podpory, drugi natomiast został rozebrany w czasie późniejszej rozbudowy zamku. Do korpusu głównego budowli od strony południowej przylegała pierwotnie, prostokątna w zarysie klatka schodowa, przedzielona na dwie części: jedno- i dwupiętrową. Obie wieńczył ozdobny krenelaż.

Czytaj więcej: Friedrich August Stüler – autor projektu zamku w Żarowie

"Tajemnice pałacu w Mrowinach"

Drukuj
Utworzono: piątek, 27, marzec 2020

Tydzień temu pisaliśmy o architekcie, który w roku 1870 sporządził plan neorenesansowej przebudowy pałacu w Mrowinach. Dzisiaj chcemy zaprezentować zbiór fotografii, których skany nadesłał do nas pan Arkadiusz. Jak sam pisze ... Tajemnice pałacu w Mrowinach, od dawna wzbudzały moją ciekawość. 1 stycznia 1999 roku, wybrałem się wcześnie rano z bratem, by je sfotografować. Trochę się baliśmy. Dlatego niewiele udało się zrobić, ale z pewnością jest to ciekawa pamiątka. Warto przypomnieć, że po II wojnie światowej, zarządcą pałacu w Mrowinach były żarowskie zakłady chemiczne. Później obiekt spełniał role mieszkalno-magazynowe dla Państwowego Gospodarstwa Rolnego oraz Młodzieżowego Zakładu Wychowawczego. W latach 70. pałac został przejęty przez Miejską Radę Narodową w Żarowie, która następnie w 1984 roku, przekazała go w użytkowanie Żarowskim Zakładom Materiałów Ogniotrwałych. Budowla miała zostać wyremontowana z przeznaczeniem mieszkalnym dla pracowników. Niestety nieudolnie prowadzone prace, przyczyniły się do dewastacji pałacowych wnętrz i ostatecznie zostały zaniechane w 1993 roku. Od 2001 roku pałac jest własnością prywatną. Do zbioru fotografii nadesłanych przez pana Arkadiusz, dokładamy jeszcze trzy inne zdjęcia wykonane wczesną wiosną 1993 roku.

Czytaj więcej: "Tajemnice pałacu w Mrowinach"

Książeczka stanu cywilnego wydana w 1948 roku przez USC w Żarowie

Drukuj
Utworzono: czwartek, 26, marzec 2020

W drugiej połowie lutego prezentowaliśmy tzw. książeczkę stanu cywilnego, która została wydana w 1952 roku przez Urząd Stanu Cywilnego w Żarowie. Dzisiaj chcemy zaprezentować kolejny egzemplarz, tym razem starszy, bo wydany przez wspomniany Urząd w roku 1948. Dla przypomnienia książeczki tego rodzaju wprowadzono w Rzeczpospolitej Polskiej po zakończeniu II wojny światowej. Ich wydawanie zostało unormowane przez dekret z dnia 25 września 1945 roku i rozporządzenie z dnia 24 listopada 1945 roku. Książeczkę udostępniła nam mieszkanka Żarowa. Składamy pani Serdeczne Podziękowania.

Czytaj więcej: Książeczka stanu cywilnego wydana w 1948 roku przez USC w Żarowie

Więcej artykułów…

  1. Szwoleżerowie z pułku "Löwenstein-Wertheim" na szańcach pod Wierzbną
  2. Secesyjne budowle na Ziemi Żarowskiej
  3. Rudolf Gajda "Kikut" - jednoręki napastnik KS/RKS "Silesia" Żarów
  4. Władysław Przygoda z Przyłęgowa - żołnierz ZWZ i 12 Pułku Piechoty AK

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Monday the 19th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.