Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Dwór w Mikoszowej na ilustracjach z 1 ćwierci XX wieku

Drukuj
Utworzono: poniedziałek, 20, kwiecień 2020

Posiadamy niewiele informacji o dworze, który wznosi się w zachodniej części wsi Mikoszowa, w gminie Żarów. Pierwsza wzmianka o tej rycersko-szlacheckiej siedzibie, pochodzi z 16 czerwca 1686 roku, kiedy wspomniano o tzw. Wohnhause, czli mieszkalnym domu. Widniejąca na wieży dworu pod koniec lat 20-tych XIX wieku data 1664, wskazuje na wcześniejszą metrykę budowli (data budowy lub przebudowy-remontu po zniszczeniach z okresu wojny trzydziestoletniej ?), która była wówczas własnością von Schindelów. Jest prawdopodobne, że dwór obronny powstał znacznie wcześniej, kiedy właścicielami Mikoszowej, byli przez długi czas rycerze von Mühlheim (1403-ok.1550) i von Kalckreuth (1546-ok.1650). Na przełomie XVII i XVIII wieku budowla przestała pełnić funkcje siedziby rodowej właścicieli majętności mikoszowskich – w tym czasie rody von Schindel i von Landescron. Do lat 80-tych XIX wieku dwór w wyniku przebudowy zatracił cechy rezydencjonalno-obronne. Obecnie jest to murowany (tynkowany z tynkowanym detalem), dwukondygnacyjny (użytkowe poddasze) budynek mieszkalny na planie prostokąta. Regularną bryłę dawnego dworu pokrywa ceramiczny dach mansardowy z lukarnami. Fasada budynku zaopatrzona jest w umieszczony osiowo otwór wejściowy. Nad nim wydatna trzyosiowa facjata z trójkątnym szczytem. Pozostałością dawnego założenia obronnego są zachowane sporych rozmiarów narożne przypory.

Czytaj więcej: Dwór w Mikoszowej na ilustracjach z 1 ćwierci XX wieku

W sakiewce dawnych mieszkańców gminy Żarów, cz.15: Monety króla pruskiego Fryderyka II

Drukuj
Utworzono: piątek, 17, kwiecień 2020

20 października 1740 roku zmarł cesarz Karol VI Habsburg. Władca Austrii, Czech i Węgier, jeszcze za swego życia uważał, że umowy międzynarodowe zapewnią jego córce bezproblemowe objęcie tronów w krajach dziedzicznych monarchii. O niepodzielności tych krajów miał jednak zadecydować oręż. Ziemie Imperium Habsburgów (Austria, Węgry Czechy, Niderlandy Austriackie, Lombardia, Śląsk i in.) były bowiem w spektrum zainteresowania kilku sąsiednich krajów i ich władców. Zwycięsko z tej międzynarodowej batalii, wyszedł król pruski Fryderyk II, którego armia w ciągu dwóch miesięcy między grudniem 1740, a lutym 1741 roku zajęła prowincję śląską. Maszerująca przeciwko Prusakom armia austriacka marszałka Wilhelma Reinharda von Neipperga, została rozbita 10 kwietnia 1741 roku w bitwie pod Małujowicami. Rok później Austriacy ponieśli kolejną klęskę, 10 maja 1742 roku w bitwie pod Chotusicami. Następczyni Karola VI, Maria Teresa Habsburg w obliczu najazdu bawarsko-francuskiego, zmuszona została do zawarcia układu pokojowego z Prusami, który podpisano 11 czerwca 1742 roku we Wrocławiu. Na jego mocy cały Śląsk, wraz z Ziemią Kłodzką przeszedł we władanie Prus. Austrii pozostał jedynie Śląsk Karniowsko-Opawski, południowa część Księstwa Nyskiego oraz Śląsk Cieszyński. Przez następne ponad 170 lat na Śląsku panowali kolejni królowie Prus i cesarze Niemiec.

Czytaj więcej: W sakiewce dawnych mieszkańców gminy Żarów, cz.15: Monety króla pruskiego Fryderyka II

Zegar na wieży kościoła filialnego pw. Bożego Ciała w Łażanach

Drukuj
Utworzono: środa, 15, kwiecień 2020

Pierwsza wzmianka o kościele filialnym pw. Bożego Ciała w Łażanach pochodzi z ok. 1335 roku. Świątynię zbudowano jednak wcześniej, być może już pod koniec XIII wieku. W dobie szerzenia nauk Marcina Lutra, kościół został przejęty w 1553 roku przez miejscowych protestantów, przy udzielonym wsparciu ze strony właścicieli Łażan – Zedlitzów i Nostitzów. W 1569 roku obiekt został rozbudowany. Poszerzono wówczas nawę i prawdopodobnie wzniesiono wieżę. W 1618 roku zawieszono na niej dzwon ufundowany przez Christopha von Zedlitza. W dobie wojny trzydziestoletniej pastor z Łażan, trzykrotnie był zmuszony do opuszczenia miejscowości przez grasujące w pobliżu wojska cesarskie (1629, 1638, 1646). Z tego też czasu, pochodzi informacja spisana przez Juliusa Berga o nieszczęśliwym wydarzeniu jakie dotknęło świątynię w Łażanach. Jak bowiem pisze niemiecki historyk w 1645 roku (Tomasz Ciesielski błędnie podaje datę "czerwiec 1641") od uderzenia pioruna spłoną dach kościoła oraz uszkodzona została wieża, z której spadły i rozbiły się dwa duże dzwony. Autor wspomina jednak, że zniszczenia mimo ciężkich czasów zostały szybko naprawione. Według spisu z 1654 roku, który sporządziła podczas przejmowania kościoła tzw. komisja redukcyjna, na wyposażeniu świątyni był m.in. 2 dzwony (zapewne jednym był wspomniany wcześniej dzwon z 1618 roku – zachowany do dziś) oraz zegar na wieży. Ten ostatni został opisany jako "1 Schlaguhr aufn Thurm", czyli tzw. zegar uderzeniowy, który bez wątpienia wybijał godziny.

Czytaj więcej: Zegar na wieży kościoła filialnego pw. Bożego Ciała w Łażanach

Świątynia słońca z parku krajobrazowego w Zastrużu

Drukuj
Utworzono: czwartek, 16, kwiecień 2020

W 1810 roku pruski skarb państwa, przejął majątek klasztorny w Zastrużu, po czym sprzedał go osobom prywatnym. Nowe właścicielki majętności, Maria Ruck i jej spadkobierczyni Zofia Flügel-Hasenclever, przebudowały całe założenie pałacowe, tak aby spełniało wymogi letniej rezydencji. W latach 1812-1828 na terenie dawnych łąk i zagajników położonych między pałacem i rzeką Strzegomką, utworzono park krajobrazowy utrzymany w duchu romantycznym. Park ten składał się z kilku części. W pobliżu pałacu znajdowały się partery kwiatowe, ogród francuski oraz plac zabaw wyposażony karuzele i huśtawki, które były napędzane przez wiatrak. Plac wykorzystywany był także jako miejsce zgromadzeń. Od 1820 roku na wyposażeniu parku znajdowało się kilka łodzi oraz gondola, którymi urządzano wycieczki po kanałach i stawach. Istniały 2 wyspy. Większa stworzona w 1816 roku, połączona była z trasą spacerową tzw. Wysokim mostem (Höhe Brücke). Na środku znajdował się budynek, rodzaj ermitażu z 8 kolumnami, obity drewnem i pokryty dachem ze świerkowej kory. Był to tzw. Letni dom (Sommerhaus). Druga, mniejsza wyspa powstała w 1822 roku. Na niej stała rotunda, która była pokryta dachówką ozdobioną we wzór liści akantu. W parku znajdowała się jeszcze jedna budowla – tzw. Świątynia słońca (Tempel der Sonne), która stała mniej więcej w połowie młynówki. Przy niej zaczynał się kanał wodny prowadzący do stawów.

Czytaj więcej: Świątynia słońca z parku krajobrazowego w Zastrużu

Ślad po XVI-wiecznej zbrodni z kościoła parafialnego pw. Wniebowzięcia NMP w Imbramowicach

Drukuj
Utworzono: wtorek, 14, kwiecień 2020

W XIV wieku wieś Imbramowice, została podzielona na kilka odrębnych działów ziemskich. W 1449 roku jeden z nich przeszedł we władanie rycerzy z rodu von Hof-Schnorbein. Jak informują źródła niejaki Heinz von Hunt, sprzedał Georgowi von Hof-Schnorbein tzw. Oberhof (Górny dwór). W latach 1491-1503 na liście właścicieli, wymieniany jest Heinz von Hof-Schnorbein, który w 1491 roku sprzedał 5 guldenów rocznego czynszu z dóbr imbramowickich Günterowi Mulbergen, ale z zastrzeżonym prawem wykupu. Kolejnym właścicielem tego działu, przynajmniej od 1514 roku był Martin von Hof-Schnorbein, wymieniany w źródłach w latach 1498-1536. Po nim wzmiankowany jest w 1548 i 1550 roku Hans von Hof-Schnorbein, właściciel tzw. Mittbürger (Środkowego dworu), folwarku, części wsi i praw sądowniczych. Dla celów podatkowych wartość jego dóbr oszacowano na 779 florenów. Właściciel dworu, zobowiązany był do wystawienia na wyprawę wojenną 1/2 żołnierza konnego. W latach 60. i 70. XVI wieku, wymienieni są kolejno Adam von Hof-Schnorbein (1568) oraz Heinrich von Hof-Schnorbein (1568, 1576, 1579). W 1576 roku Heinrich pobierał świadczenia od 5 kmieci gospodarujących na 6 łanach. W 1579 roku wartość jego dóbr dla celów podatkowych oszacowano na 800 florenów, a gospodarstw poddanych na 300 florenów.

Czytaj więcej: Ślad po XVI-wiecznej zbrodni z kościoła parafialnego pw. Wniebowzięcia NMP w Imbramowicach

Więcej artykułów…

  1. Architektura zabytkowego zespołu młyna w Siedlimowicach
  2. Kornowie (1732-1945) – dwa stulecia historii właścicieli pałacu w Siedlimowicach
  3. Wiejskie stawy i hodowla ryb w okolicy Żarowa na przełomie XV-XIX wieku
  4. Friedrich Nikolas hrabia von Pfeil-Burghauss z Łażan – oficer "czarnego zakonu" SS

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Wednesday the 10th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.