Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Kilka słów o nieistniejących urządzeniach technicznych DZCH "Organika" na stawie miejskim w Żarowie

Drukuj
Utworzono: niedziela, 18, listopad 2018

Wedle informacji Tomasza Ciesielskiego, zawartych w monografii historycznej: w pierwszych latach powojennych na stawie przy dzisiejszej ul. Wyspiańskiego istniało od strony ul. Słowiańskiej kąpielisko. Łącznie z plażą zajmowało powierzchnię 1.8 ha i było własnością gminy. Odprowadzanie do stawu ścieków komunalnych sprawiło, że konieczne stało się jego zamknięcie w początkach lat 50-tych. Przez cztery kolejne dekady staw pozostawał martwy biologicznie, a pełnił funkcję zbiornika wody przemysłowej dla DZCh i zlewiska nieczystości. Od lat 60-tych kilkakrotnie przymierzano się do rekultywacji stawu przy ul.Wyspiańskiego. Nic z tego nie wyszło i dopiero skanalizowanie Żarowa pozwoliło na wyeliminowanie w początku lat 90-tych zrzutu ścieków do stawu przy ul. Wyspiańskiego. W latach 1994-1997 w ramach robót publicznych oczyszczono staw, nabrzeża i uporządkowano otaczający go teren. Po oczyszczeniu przybrzeżnych warstw dennych oraz zamontowaniu areatorów – napowietrzaczy do wody, przywrócono życie biologiczne w stawie. Żarowskie Koło Wędkarskiego dokonało jego zarybienia. Uroczystego otwarcie terenów rekreacyjnych wokół stawu dokonano w maju 1998 r. w trakcie „Dni Żarowa”.

Czytaj więcej: Kilka słów o nieistniejących urządzeniach technicznych DZCH "Organika" na stawie miejskim w Żarowie

Kilka słów o nieistniejącej wieży przy remizie OSP Żarów w latach 1960-1981

Drukuj
Utworzono: niedziela, 18, listopad 2018

Nie wszyscy wiedzą i nie wszyscy pamiętają, o tym że remiza OSP Żarów, miała kiedyś wysoką wieżę. Ale po kolei. Założycielami OSP w Żarowie byli druhowie Henryk Balcerzak, Leon Flak, Władysław Ton i Franciszek Radwan. Majątek OSP stanowił w 1949 roku stary samochód poniemiecki marki Branaboor PKW z przyczepą TSA oraz motopompa marki "Firszt", która służyła do 1957 roku. W następnych latach nowy sprzęt przydzielany był w miarę możliwości do OSP Żarów, przez Powiatową Komendę Straży Pożarnej w Świdnicy. W 1960 roku Zarząd OSP Żarów przystąpił do budowy wieży spinalnej w czynie społecznym Z inicjatywą taką wystąpił jako pierwszy prezes Zarządu, pan Leon Zarębski. Wieża, w której suszono m.in. węże, służyła strażakom z OSP Żarów do początku lat 80-tych. W 1981 roku przystąpiono bowiem do budowy nowego boksu dla beczkowozów. Wieża została wówczas rozebrana. Potwierdzają to fotografie z 1984 roku. Do chwili obecnej zachował się rysunek z 1960 roku (skala 1:100), przedstawiający elewację frontową i boczną remizy z wieżą. Może ktoś posiada stare fotografię remizy z wieżą z lat 1960-1981. Prosimy o kontakt.

Czytaj więcej: Kilka słów o nieistniejącej wieży przy remizie OSP Żarów w latach 1960-1981

Kapliczki zapomnianej kalwarii w rejonie Bukowa, Dzikowej i Borzygniewu

Drukuj
Utworzono: czwartek, 15, listopad 2018

Kapliczka jest niewielką budowlą kultową, wznoszoną przy drogach lub rozdrożach w celach wotywnych, dziękczynnych, obrzędowych lub innych. Jej najprostszą formą jest drewniana skrzynka z obrazem lub rzeźbą (świątkiem Jezusa, Matki Bożej lub postać Świętego) zawieszona na drzewie lub słupie. Rozbudowaną natomiast, niewielka czworoboczna forma drewnianego lub murowanego budynku nakrytego dachem. Geneza tych obiektów sięga odległych czasów i pozostaje nierozstrzygnięta. Jedni wskazują na pochodzenie grecko-rzymskie tłumacząc, że kapliczki znajdowały się wówczas przy niemal każdym skrzyżowaniu oraz w domach. Inna wersja mówi, że nazwa „kapliczka” wywodzi się od łacińskiego wyrazu cappa co znaczy płaszcz, dla upamiętnienia płaszcza św. Marcina, który przechowywany był w specjalnym budynku kultowym, zwanym „kaplicą”. O kapliczkach jako miejscach kultu miał wspominać też w 2 połowie IV wieku św. Ambroży – biskup Mediolanu. Inna wersja wywodzi kapliczki od pogańskich słupów kultowych, na których stawiano naczynia z prochami zmarłych … jeśli kto umierał, to czynili nad nim tryznę, a potem czynili stos wielki i wkładali na ten stos umarłego i spalali, a potem, zebrawszy kości, wkładali je w małe naczynie i stawiali na słupie przy drogach, jak czynią Wiatycze i dziś.

Czytaj więcej: Kapliczki zapomnianej kalwarii w rejonie Bukowa, Dzikowej i Borzygniewu

Wieszak odzieżowy "Kaufhaus Heinrich Hamann, Inh: Paul Radler, Saarau"

Drukuj
Utworzono: piątek, 16, listopad 2018

Nasza pokaźna już kolekcja drewnianych wieszaków wzbogacona została o kolejny egzemplarz. Tym razem jest to niewielki wieszak z dawnego sklepu odzieżowego należącego do Paula Radlera, który oferował m.in. ubrania dla dzieci. W książce adresowej z 1929 roku, kupiec Paul Radler figuruje pod adresem Schweidnitzer Strasse 27. Z kolei pod rokiem 1942, ta sama osoba wpisana została pod adresem Schweidnitzer Strasse 49. Taką lokalizację wspomnianego sklepu odzieżowego, potwierdza jedna z żarowskich pocztówek, na której utrwalono Kaufhaus Heinrich Hamann (Dom handlowy), Inh: Paul Radler (Inh. - skrót od niem. Inhaber = właściciel). Składamy Serdeczne Podziękowania mieszkance Żarowa za przekazanie wieszaka do Żarowskiej Izby Historycznej.

Czytaj więcej: Wieszak odzieżowy "Kaufhaus Heinrich Hamann, Inh: Paul Radler, Saarau"

Dawne dwory rycerskie w Imbramowicach i Marcinowiczkach

Drukuj
Utworzono: wtorek, 13, listopad 2018

Dwór obronny to obiekt pełniący funkcję mieszkalno-obronną, który łączy w sobie cechy wieży mieszkalnej, rezydencji typu motte, dworu oraz zamku. W wielu przewodnikach mylnie nazywany jest zameczkiem, szlachecką fortalicją, zamkiem a nawet lamusem, spichlerzem czy też stodołom. Pod względem architektury dwor obronny to najczęściej zbudowany na planie prostokąta lub kwadratu (pozbawiany dziedzińca) kilkukondygnacyjny budynek murowany, który składa się co najmniej z piwnicy i piętra. O obronności takiej budowli świadczą grube mury, nierzadko przekraczające metr grubości, które od strony zewnętrznej często podparte były masywnymi narożnymi przyporami. Na parterze takiego budynku znajdowały się zazwyczaj małe okienka i strzelnice kluczowe. Okna i drzwi posiadały natomiast kamienne obramowania, a wejście główne prowadziło często przez ozdobny portal. Bryłę takiej budowli z reprezentacyjną salą na piętrze, nakrywał najczęściej czterospadowy dach. Dwory obronne wznoszone były jako siedziby bogatszych rodów rycerskich w XIV-XVI wieku. Swoje znaczenie utraciły wraz z rozwojem artylerii, kiedy ich obronna funkcja została mocno ograniczona. Część z nich została w późniejszym okresie rozbudowana i przekształcona w obiekty pałacowe, pozbawione funkcji obronnych. Wiele dworów w swojej pierwotnej niezmienionej postaci, nie dotrwała do naszych czasów. Opuszczone, zamienione w magazyny rolnicze, dewastowane i pozbawione należytej opieki, zniknęły zupełnie lub stanowią dzisiaj postępującą ruinę. Ten los podzieliły niestety dwa wspaniałe niegdyś dwory rycerskie znajdujące się w Imbramowicach (niem. Ingramsdorf) i Marcinowiczkach (niem. Klein Merzdorf), gm. Żarów. W pierwszym straszył rzekomo zły duch, który przepędzał kolejnych właścicieli, aż do chwili wyburzenia w latach 60-tych XX wieku. Z kolei drugi, opuszczony i zapomniany, niknie na naszych oczach, wbrew przepisom prawa, które powinny chronić go jako zabytek architektury.

Czytaj więcej: Dawne dwory rycerskie w Imbramowicach i Marcinowiczkach

Więcej artykułów…

  1. Gustav Tschee z Przyłęgowa - pilot rozpoznawczego samolotu Rumpler C.I
  2. Otwarcie wystawy i prelekcja w Żarowskiej Izbie Historycznej
  3. Chronos - grecki prabóg czasu na barokowych epitafiach w Łażanach i Wierzbnej
  4. Wystawa oraz prelekcja z okazji 100-lecia niepodległości w Żarowskiej Izbie Historycznej

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Saturday the 13th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.