Pocztówka z widokiem na zamek w Żarowie (1914 r.) w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Do Żarowskiej Izby Historycznej, trafił kolejny egzemplarz karty pocztowej. Jest nim karta przedstawiająca widok z zamkiem w Żarowie. Strona odwrotna zawiera zapisane pole korespondencyjne i adresowe, a także stempel poczty w Żarowie (Saarau) z datownikiem 5 grudnia 1914 roku. Pocztówka zakupiona została i przekazana jako "depozyt ekspozycyjny" przez członków Żarowskiej Grupy Poszukiwawczej "Fridericus Borussorum Rex".

Posiadacie niepotrzebne starocie (przedmioty, fotografie, dokumenty lub inne rzeczy) ?? Posiadacie wiedzę na temat interesujących miejsc, budowli, a może znacie jakąś ciekawą historię ?? Podzielcie się z nami swoją wiedzą lub starociami z domowych strychów, głębokich szuflad oraz rodzinnych albumów. Wszelkie informacje, skany fotografii i dokumentów możecie przesyłać bez wychodzenia z domu na adres mailowy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.. Skany bądź fotografie, oględziny wszelkich dokumentów i przedmiotów możemy wykonać również od ręki w Gminnym Centrum Kultury i Sportu w Żarowie przy ul. Piastowskiej 10A. Utrwalmy wspólnie w słowie pisanym oraz wzbogacimy historię Naszej Małej Ojczyzny.

Czytaj więcej: Pocztówka z widokiem na zamek w Żarowie (1914 r.) w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Dokumenty z 1949 i 1959 roku w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Tymczasowe zaświadczenie tożsamości (nr wykazu gminy 66/49) wystawione przez Zarząd Gminy Żarów dnia 1 kwietnia 1949 roku oraz legitymacja ubezpieczeniowa (Seria L 003140) wydana przez Żarowskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych w dniu 3 marca 1959 roku. Takie pamiątki przekazała do Żarowskiej pani Julia Włoch. Składamy pani Serdeczne Podziękowania.

Posiadacie niepotrzebne starocie (przedmioty, fotografie, dokumenty lub inne rzeczy) ?? Posiadacie wiedzę na temat interesujących miejsc, budowli, a może znacie jakąś ciekawą historię ?? Podzielcie się z nami swoją wiedzą lub starociami z domowych strychów, głębokich szuflad oraz rodzinnych albumów. Wszelkie informacje, skany fotografii i dokumentów możecie przesyłać bez wychodzenia z domu na adres mailowy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.. Skany bądź fotografie, oględziny wszelkich dokumentów i przedmiotów możemy wykonać również od ręki w Gminnym Centrum Kultury i Sportu w Żarowie przy ul. Piastowskiej 10A. Utrwalmy wspólnie w słowie pisanym oraz wzbogacimy historię Naszej Małej Ojczyzny.

Czytaj więcej: Dokumenty z 1949 i 1959 roku w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Religijne pamiątki w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Modlitewnikiem nazywamy książeczkę do nabożeństwa, która wykorzystywana jest przede wszystkim podczas nabożeństw niedzielnych, majowych, rorat. W środku modlitewnika znajdują się liczne pieśni i psalmy, jak również modlitwy. Modlitewnik ma służyć pomocą oraz umożliwiać pełniejsze uczestnictwo w mszy świętej. Modlitewniki są również kierowane do dzieci w wieku szkolnym, dzięki czemu znacznie lepiej przyswajają one treści pieśni czy modlitw. Modlitewniki są znane w naszym kraju od dawnych czasów – pierwsze z nich pojawiły się jeszcze w XI-XII wieku, zabytkowe modlitewniki oraz wzmianki o nich pochodzą z wieku XIII. Modlitewniki były wtedy tworzone ręcznie a zawarte w nich modlitwy były spisywane w jerzyku staropolskim. Bardzo ciekawym zagadnieniem jest odtwarzanie historii modlitw oraz pastorałek na podstawie zabytków takich właśnie jak modlitewniki. Do zbiorów Żarowskiej Izby Historycznej trafiły trzy egzemplarze modlitewników wydane odpowiednio w roku 1927 ("Droga do Nieba"), 1956 ("Droga do Nieba") oraz 1957 ("Modły Wiernych). We wszystkich trzech formę zakładek stanowiły religijne obrazki (27 egzemplarzy), odręcznie spisane modlitwy oraz pieśni, stary bilet PKS i co interesujące "Pamiątka Misji św. OO. Redemptorystów w Żarowie" z 1949 roku. Modlitewniki przekazała do Żarowskiej Izby Historycznej pani Helena. Jak powiedziała " ... książeczki te służyły mojej babci i prababci, nie są mi potrzebna ale nie mogłam ich przecież wyrzucić ". Składamy Serdeczne Podziękowania dla pani Heleny.

Czytaj więcej: Religijne pamiątki w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej

Dolnośląskie pałace i zamki na fotografiach Roberta Webera - cz.2

W drugiej części cyklu "Dolnośląskie pałace i zamki na fotografiach Roberta Webera", prezentujemy 64 budowle, które na początku XX wieku, utrwalone zostały na zdjęciach, wykonanych przez tego znanego drezdeńskiego fotografa. Po przeszło 100 latach od wydania trzytomowego albumu zatytułowanego "Schlesische Schlösser", spośród wymienionej wyżej liczby dolnośląskich rezydencji: 15 przestało istnieć, 11 przedstawia stan kompletnej ruiny, a dalsze 13 niszczeje w rękach prywatnych bądź czeka na nabywcę, który zlituje się nad ich dalszym losem. Ze wspaniałych niegdyś posiadłości, po który pozostały jedynie wspomnienia oraz fotografie, wysuwa się na pierwsze miejsce neogotycki pałac Sybilli w Szczodrem (niem. Sibyllenort), pow. Wrocław, gm. Długołęka. Dzieje tego założenia sięgają 2 połowy XVII wieku, kiedy książę Chrystian Ulryk I wybudował w Szczodrem renesansowy pałac, będący letnią rezydencją jego żony Sybilli. W okresie swojej największej świetności, po przebudowie w latach 1851-1867 rezydencję określano mianem "Śląskiego Windsoru", gdyż wzorowano ją na siedzibie władców Wielkiej Brytanii. Długość fasady obiektu wynosiła 100 m, a wraz ze skrzydłami bocznymi aż 300 m (najdłuższa w Europie !). Kolos mieścił w sobie 400 słynących z bogactwa i przepychu sal, z których 80 udostępnionych było do zwiedzania. Na rzesze ściągających tutaj turystów czekała ogromna, licząca 5000 egzemplarzy kolekcja obrazów i grafik. W Szczodrem, znajdowała się też największa w Europie kolekcja porcelany miśnieńskiej. Do wyjątkowych cudów tego pałacu, należała bez wątpienia tzw. sala łysych, wyposażona w zestaw siedmiu żyrandoli oraz wyłożona zwierciadłami w złotych obramowaniach. Znany był również pokój jadalny z rosnącymi w nim melonami i czereśniami, a także ogromny stół wykonany z 205 gatunków marmuru włoskiego. Wspaniałym i wyjątkowym uzupełnieniem architektury monumentalnego pałacu był park krajobrazowy o powierzchni 250 ha. Na jego obszarze rosło wiele zabytkowych i aklimatyzowanych drzew oraz krzewów. Tutaj też znajdowały się przystrzyże kompozycje klombów i trawników, a także połączone kanałami stawy, z których jeden miał 2,5 km długości.

Czytaj więcej: Dolnośląskie pałace i zamki na fotografiach Roberta Webera - cz.2