171. Środowiskowa Drużyna Harcerska "Nieprzetarty Szlak" im. Tadeusza Kościuszki przy Ośrodku Wychowawczym w Mrowinach - lata 1964-1989

Gdy ktoś usłyszy o drużynie harcerskiej w ośrodku wychowawczym, to ironicznie się uśmiecha. Nie wie, że dla drużyny istnieje specjalna nazwa „Nieprzetarty Szlak”. W każdym społeczeństwie pewna ilość dzieci i młodzieży nie cieszy się całkowitym zdrowiem, sprawnością fizyczną i umysłową. Są niewidome i niedosłyszące, upośledzone umysłowo w różnym stopniu, kalekie z trwałą utratą zdrowia. Są też i takie, które na skutek środowiskowych zaniedbań wychowawczych weszły w konflikt z prawem. Chcąc wyjaśnić nazwę „Nieprzetarty Szlak” musimy cofnąć się do historii. W marcu 1958 roku zorganizowano pierwszy kurs dla nauczycieli i wychowawców zakładów leczniczych, który odbył się w Domu Wycieczkowym PTTK „Turbacz” w Rabce-Zdroju, przy ul. Wąskiej 1. Kurs zorganizowała Główna Kwatera ZHP, Ministerstwo Zdrowia oraz Ministerstwo Oświaty. Od samego początku inspiratorem ruchu była Maria Łyczko – najpierw jako szef sztabu, a potem przez wiele lat kierownik Wydziału „Nieprzetartego Szlaku”. Pierwszy kurs w 1958 roku był początkiem eksperymentu, który przekształcił się w systematyczną i planową pracę drużyn harcerskich. Jak podają źródła nazwa "Nieprzetarty Szlak" zrodziła się następująco ... ...było to wtedy w Bieszczadach, Gorcach, Tatrach, zima już w listopadzie ośnieżyła stoki gór. W taki mroźny i śnieżny dzień marca 1958 r. wyruszyła ze schroniska na Turbaczu grupa turystów kierując się w stronę Lubonia. Szlak był pokryty głębokim śniegiem, a droga do szczytu daleka. Po uciążliwej wędrówce zdobyli szczyt, nocą ruszając w drogę powrotną. Trudności piętrzyły się, noc była ciemna, szlak gdzieś się gubił w świerkach i zaroślach. Świateł Rabki nie było widać. Idący torowali sobie drogę w zaspach. Do schroniska wrócili wszyscy szczęśliwie, choć bardzo utrudzeni. Czekała na nich pełna niepokoju komendantka kursu druhna Maria Łyczko. Wspólny wysiłek, pokonywanie zmęczenia i wykonanie zadania scaliło bardzo grupę wychowawców, którzy właśnie w Rabce kończyli kurs instruktorów. Trudy wyprawy skojarzyły się kursantom z ciężką pracą, jaką wykonują codziennie torując dzieciom drogę do pełnowartościowego życia. Nazwa kursu narzuciła się sama – Nieprzetarty Szlak, który stał też nazwą drużyn harcerskich pracujących z dziećmi w różnego typu zakładach szkolnictwa specjalnego.

Czytaj więcej: 171. Środowiskowa Drużyna Harcerska "Nieprzetarty Szlak" im. Tadeusza Kościuszki przy Ośrodku...