Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Żarowski Klub Cyklistów "Old Spokes" w Siedlimowicach

Drukuj
Utworzono: sobota, 15, lipiec 2017

14 lipca 2017 roku odbyła się kolejna rowerowa wycieczka Klub Cyklistów "Old Spokes" przy GCKiS. Tym razem miejscem docelowym był zabytkowy młyn państwa Iwony i Witolda Markiewiczów, który znajduje się w Siedlimowicach. Uczestnicy wycieczki o godz. 9:30 wyruszyli spod Gminnego Centrum Kultury i Sportu w Żarowie, aby przez Kalno i Gołaszyce, dotrzeć do niezwykle urokliwego miejsca jakim jest siedlimowicki młyn. Po chwili odpoczynku, Klubowicze "Old Spokes", powędrowali pieszo, aby obejrzeć miejscowe ruiny pałacu i folwarku ze spichlerzem, który należał niegdyś do majętnej rodziny wrocławskich drukarzy – von Kornów. Młodzi uczestnicy wycieczki zostali zapoznani z historią tego miejsca oraz archiwalnymi materiałami, dokumentującymi dawny wygląd posiadłości von Kornów. Nie małą atrakcją było zwiedzanie wspomnianego zabytkowego młyna, o którym opowiadali jego właściciele, udostępniając jednocześnie dla ciekawskich, wszystkie zakamarki tej wspaniałej historycznej budowli. Po sporej dawce historii i opowieści o minionych czasach, przyszła pora na wspólne ognisko oraz gry i zabawy rekreacyjne. W drodze powrotnej przez Wostówkę, Klubowicze "Old Spokes", dotarli z powrotem do Kalna, gdzie skorzystali z gościny państwa Piaseckich. Po krótkim odpoczynku zwarta grupa żarowskich cyklistów powróciła do Żarowa.

Czytaj więcej: Żarowski Klub Cyklistów "Old Spokes" w Siedlimowicach

IV Spacer Historyczny - Pożarzysko 13.07.2017

Drukuj
Utworzono: czwartek, 13, lipiec 2017

IV Spacer Historyczny zorganizowany w ramach wakacyjnych zajęć prowadzonych przez Gminne Centrum Kultury i Sportu na świetlicach wiejskich w gminie Żarów, tym razem odbył się w miejscowości Pożarzysko. Jak zwykle uczestnicy mieli najpierw okazję obejrzeć drobne zabytki pochodzące ze zbiorów Żarowskiej Izby Historycznej, po czym wyruszyli na pieszą wyprawę. Pierwszym z punktów wycieczki była zabytkowa studnia „Hofebrunnen”, czyli tzw. „dworska studnia”, która miała pierwotnie 31,4 m głębokości. W 2004 roku wyremontowany został uszkodzony budynek oraz drewniany mechanizm tego interesującego zabytku techniki. W dalszej kolejności uczestnicy wycieczki zwiedzili kościół pw. św. Józefa, o którym pierwsza wzmianka pochodzi z lat 1198-1201. Istniejąca do dnia dzisiejszego budowla została wzniesiona najwcześniej w połowie XIII wieku, jest więc to druga świątynia w miejscowości, a o pierwszej nic nie wiadomo poza tym, że ufundowana została przez ród rycerski Ilikowiców. Mury kościoła zbudowane zostały z granitu łamanego, naroża z ciosów granitowych, a detale architektoniczne z piaskowca. W pierwotnej formie był to obiekt jednonawowy z dwoma półkolistymi wieżami po bokach nawy i wydzielonym, prawie kwadratowym prezbiterium. Nawę pokrywał płaski strop, a prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe wsparte na prostych wspornikach. Bryła kościoła uległa na przestrzeni wieków znacznym przekształceniom. Wieża północna została zniszczona i rozebrana, natomiast południową obniżono. Z pierwotnego wystroju zachowały się: przyścienne sakramentarium w prezbiterium i dwa portale. Południowy, ostrołukowy z 3 parami kolumienek i wczesnogotyckimi głowicami kielichowymi, ozdobiony jest elementami roślinnymi. Ostrołukową formę nadano również portalowi północnemu.

Czytaj więcej: IV Spacer Historyczny - Pożarzysko 13.07.2017

Pamiątkowa tablica z 1965 roku odsłonięta podczas remontu Szkoły im. Jana Brzechwy w Żarowie

Drukuj
Utworzono: środa, 12, lipiec 2017

Jesienią 1945 roku działalność podjęła Szkoła Podstawowa nr 1 w Żarowie, która mieściła się w budynku przy ul. Szkolnej 2. Organizatorem tej placówki szkolnej i jej pierwszym kierownikiem był pan Wojciech Pacuł. W 1947 roku zastąpił go na tym stanowisku pan Jan Laska, który pozostał kierownikiem szkoły do 1972 roku. Sytuacja lokalowa Szkoły Podstawowej nr 1 poprawiła się z chwilą remontu obiektu przy ul. Szkolnej 2, który miał miejsce latem 1946 roku. W 1949 roku Szkole przydzielono budynek przy ul. Armii Krajowej 15, a w 1954 roku przy ul. Armii Krajowej 58. W 1949 roku patronem Szkoły Podstawowej nr 1 w Żarowie został Henryk Sienkiewicz. W roku szkolnym 1956/57 wydzielono ze Szkoły Podstawowej nr 1, Szkołę Podstawową nr 2, która przejęła najstarszy budynek przy ul. Szkolnej 1. W 1967 roku SP 1 otrzymała sztandar. W tym samym roku powstała nowa Szkoła Podstawowa nr 3 im. Juliusza Słowackiego. W roku szkolnym 1976/77 w związku z wprowadzaną reformą oświatową Szkoły Podstawowe nr 1 i 2 zostały połączone (od tego czasu pod nazwą SP 1). W 1999 roku część pomieszczeń Szkoły Podstawowej nr 1 przekazano Gimnazjum Gminnemu. W 2002 roku Rada Miejska podjęła uchwałę o likwidacji Szkoły Podstawowej nr 1 i 3 oraz utworzeniu w ich miejsce jednej Szkoły Podstawowej im. Jana Brzechwy przy ul. 1 Maja 2. Cała baza lokalowa Szkoły Podstawowej nr 1 (budynki przy ul. Armii Krajowej 15 i Armii Krajowej nr 58) została przekazana tymczasowo Gimnazjum Miejskiemu. Od 2002 roku bazą Szkoły Podstawowej im. Jana Brzechwy w Żarowie są budynki przy ul. 1 Maja 2, Armii Krajowej 58 oraz Ogrodowej 1.

Czytaj więcej: Pamiątkowa tablica z 1965 roku odsłonięta podczas remontu Szkoły im. Jana Brzechwy w Żarowie

Młodzi żarowscy odkrywcy "Dziecięcego Skarbu z 1944 roku" w Polsat News i TVN 24

Drukuj
Utworzono: czwartek, 13, lipiec 2017

14 czerwca 2017 roku podczas zajęć historyczno-archeologicznych miało miejsce niecodzienne wydarzenie. Młodzi uczestnicy zajęć odnaleźli "dziecięcy skarb" w postaci metalowej puszki z ciekawą zawartością, która ukryta została jeszcze w 1944 roku przez Georga Rathmanna – byego mieszkańca Żarowa (wówczas Saarau). Puszka odnaleziona została we wskazanym przez pana Georga miejscu, za drugim "podejściem". W jej wnętrzu znajdowało się w sumie 17 przedmiotów wśród których były: 2 monety niemieckie o nominale 10 pfennig (obie z 1942 r.), 1 moneta polska o nominale 2 groszy ! (1923 r.), okrągłe metalowe pudełeczko, w którym znajdowały się wspomniane monety i niewielka miedziana obrączka, 9 ołowianych figurek (żołnierzyki, zwierzęta i in.), 3 miedziane ozdoby lub fragmenty ozdób (w kształcie kwiatu, czterolistnej koniczyny i kobiecej twarzy). Skarby te znajdowały się we metalowym pudełku na wieku którego czytelny jest się napis Dr MED LAHMANN'S NÄHRSALZ-CACAO VON HEWEL & VEITHEN KÖLN A/ RHEIN. Pudełko to pochodzi najprawdopodobniej z 1 ćw. XX w (więcej tutaj). "Dziecięcy skarb" z 1944 roku odnaleźli uczestnicy zajęć historyczno-archeologicznych przy GCKiS: Amelia Dyczek, Patryk Dyczek, Zosia Molecka, Jaś Molecki, Maciek Czyżewski. Żarowscy odkrywcy zyskali niemałą sławę, a ich twarze pokazywane były już w telewizji Polsat News i TVN 24.

Czytaj więcej: Młodzi żarowscy odkrywcy "Dziecięcego Skarbu z 1944 roku" w Polsat News i TVN 24

Dokumentacja przekazana do Działu Naukowo-Badawczego Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy

Drukuj
Utworzono: wtorek, 11, lipiec 2017

Obóz koncentracyjny Gross-Rosen został założony latem 1940 roku. Pierwszy transport więźniów dotarł 2 sierpnia 1940 roku. Do 1 maja 1941 roku obóz funkcjonował jako filia KL Sachsenhausen, następnie uzyskał status samodzielnego obozu koncentracyjnego. Komendantami obozu Groß-Rosen byli: Arthur Rödl (1940–1942), Wilhelm Gideon (1942–1943), Johannes Hassebroek (1943–1945). W latach 1941-1942 KL Groß-Rosen był niewielkim obozem pracy, którego więźniowie byli wykorzystywani przy wydobywaniu granitu z pobliskiego kamieniołomu. Z pracy więźniów korzystało również kilka firm niemieckich, wśród nich Siemens und Halske oraz Blaupunkt. Na terenie obozu istniały odgrodzone części, m.in. obóz kobiecy. Jeńców radzieckich mordowano po przywiezieniu, ok. 2500 z nich zostało zamordowanych na przełomie 1941 i 1942 roku. Jesienią 1943 roku został założony na terenie Gross-Rosen tzw. wychowawczy obóz pracy, jako placówka wrocławskiego Gestapo. Byli doń kierowani głównie ludzie młodzi, za rozmaite przewinienia, dla reedukacji przez pracę. W wyniku decyzji o tzw. „ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej”, czyli zagładzie Żydów cała seria obozów pracy wykorzystujących więźniów żydowskich na obszarze Dolnego Śląska i okręgu Kraj Sudetów została podporządkowana w 1944 roku komendanturze Gross-Rosen. Powstał wówczas jeden z największych konglomeratów obozów pracy, skupiających obozy w około stu lokalizacjach, o bardzo zróżnicowanej strukturze, typie działalności, stopniu podporządkowania obozowi-matce. Wśród nich wymienić należy cały zespół obozów związanych z kompleksem jednej z największych wojennych budowli III Rzeszy, znanej pod kryptonimem „Riese”, znajdującej się w Górach Sowich. Budowa ta była objęta całkowitą tajemnicą, toteż w większości zatrudniono przy niej więźniów żydowskich – przeznaczonych do wymordowania. Wobec nikłych źródeł i dokumentów do dziś historycy nie są zgodni, co do przeznaczenia kompleksu „Riese”, w tym olbrzymich tuneli i korytarzy drążonych w skałach. Najważniejsze tezy mówią o nowej kwaterze Hitlera lub o olbrzymiej fabryce tajnej broni V-2.

Czytaj więcej: Dokumentacja przekazana do Działu Naukowo-Badawczego Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy

Więcej artykułów…

  1. W rodzinnych albumach mieszkańców gminy Żarów, cz.14
  2. Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Wierzbnej, gm. Żarów - perła architektury romańskiej na Dolnym Śląsku
  3. Harcerskie i wojskowe drobiazgi w zbiorach Żarowskiej Izby Historycznej
  4. III Spacer Historyczny - Siedlimowice 7.07.2017 r.

© 2022 Żarowska Izba Historyczna

Thursday the 15th. By BlueHost Review and Affiliate Marketing.