Strona główna

Gminna Ewidencja Zabytków, cz.3: Kalno, Kruków

Położona w pobliżu Żarowa wieś Kalno powstała na przełomie XIII i XIV w. na dawnych terenach leśnych. Jej pierwotna nazwa "Kalendorf", sugerować może, iż założona została przez niemieckich kolonistów na tzw. surowym pniu. Prawdopodobnie je założycielem był rycerz Kahle, który występuje jako świadek dokumentów książąt wrocłąwskich w 1 połowie XIII wieku. Zdaniem historyka Tomasza Ciesielskiego, w miejscu średniowiecznego Kalna, mogła istnieć wcześniej osada słowiańska, a jej nazwa pochodzić mogła od krzewu kaliny bądź nawet od kału. Nie zostało to jednak potiwerdzone w źródłach. Nie jest wykluczone, że nazwa powstała zaraz po oczyszczeniu terenu osady z drzew, co spowodowało naturalną goliznę (niem. Słow oKahle – łysy, goły). Wówczas utożsamiać należałoby ją z polskim określeniem Gola, które pospolicie występuje na Śląsku. Kalno po raz pierwszy wzmiankowane jest w roku 1307, kiedy jej mieszkańcy zobowiązani byli płacić czynsze proboszczowi z Wierzbnej. Kalno było dużą osadą z 34 łanami flamandzkimi (1 łan flamandzki = ok. 16,5 ha). Wiadomo, że w 1369 r. książna świdnicko-jaworska Agnieszka, podarowała wieś klasztorowi cystersów w Krzeszowie. Bracia zakonni gospodarowli tutaj do 1810 r.

Czytaj więcej: Gminna Ewidencja Zabytków, cz.3: Kalno, Kruków