Małżeństwo von Buddenbrock - właściciele Łażan, Piotrowic i Żarowa w latach 1745-1770

15 października 1716 roku Karl Gottlieb baron von Nostitz – właściciel Łażan, Piotrowic i Żarowa, poślubił Beate Abigail z domu von Siegroth ze Słowikowa (ur. 9 stycznia 1700 roku). Małżeństwo nie doczekało się dzieci, a Karl Gottlieb zmarł 24 kwietnia 1731 roku. Cały majątek odziedziczyła jego małżonka, która w 1745 roku, powtórnie wyszła za mąż za feldmarszałka armii pruskiej, Wilhelma Dietricha barona von Buddenbrock. W styczniu 1757 roku Beate Abigail za sumę 13 000 srebrnych talarów nabyła od Wilhelma Dipranda barona von Richthofen, kolonię i obszar leśny zwany "Hummelbusch". Zakupione dobra, zostały włączone do majątku łażańskiego. Wkrótce na skraju gęstego lasu wzniesiono z inicjatywy właścicielki letni dworek, a część kompleksu leśnego nazwano na jej cześć "Beatenwald". Przez szereg następnych lat kolonia "Hummel" zachowała odrębność kościelną i edukacyjną. Jej katoliccy mieszkańcy uczęszczali do kościoła w Rusku, a ich dzieci uczęszczały do szkoły w Mielęcinie. Właścicielka dóbr za swego życia zasłynęła z działalności charytatywnej i religijnej. Dzięki jej staraniom oraz znacznej pomocy finansowej, w Piotrowicach wzniesiono i wyposażono "dom modlitw" (Bethaus) oraz kilka szkół ewangelickich. Chojna dobrodziejka, również z drugiego małżeństwa nie miała potomstwa. W swoim testamencie spadkobiercą uczyniła jednego z trzech swoich siostrzeńców. Po jej śmierci w 1770 roku losowanie wygrał oficer armii pruskiej Nikolas August Wilhelm hrabia von Burghauss.

Beate Abigail von Siegroth (1700-1770)

Fragment mapy topograficznej 1:25 000 z 1937 roku, przedstawiający
obszar leśny "Hummelbusch" i "Beatenwald"

"Bethaus" w Piotrowicach (budowla po środku) wzniesiono dzięki znacznemu wsparciu Beaty Abigail von Siegroth. Widok z 1748 roku

Drugi mąż Beaty Abigail, Wilhelm Dietrich baron von Buddenbrock urodził się 15 marca 1672 roku w Tilsemischken koło Ragnit (Ragneta) obecnie Nieman (obwód kaliningradzki). Był synem podpułkownika Johanna von Buddenbrock i Elisabeth Sophii von Rappe. Jego przodkowie pochodzili z Westfalii. W 1318 roku osiedlili się w Inflantach, a później w 1622 roku w Prusach Książęcych. Po trzech latach studiów na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu, Wilhelm Dietrich zaciągnął się do armii pruskiej. Służył podczas tzw. wojny palatynackiej z lat 1688-1697. Jako 18-letni żołnierz pułku "Anhalt zu Pferde", brał udział w bitwie pod Fleurs 1 lipca 1690 roku. Później jako dowódca pułku brał udział w głównych bitwach tzw. hiszpańskiej wojny sukcesyjnej z lat 1701-1714, m.in. pod Malplaquet 11 września 1709 roku. W dniu 18 lipca 1724 roku został awansowany na stopień pułkownika 1. pułku kirasjerów. W 1729 roku von Buddenbrock został przyjęty do orszaku króla Prus Fryderyka Wilhelma, a dziesięć lat później otrzymał Order Czarnego Orła – do 1918 roku najwyższe odznaczenie Królestwa Prus. Był jednym z towarzyszy króla przy jego łożu śmierci. Później dowodził podczas wojen śląskich. W uznaniu jego ataku na austriackie regimenty w bitwie pod Chotusicami 17 maja 1742 roku, Fryderyk II podarował baronowi von Buddenbrock – wówczas generałowi porucznikowi, swój portret wysadzany diamentami (jedynymi oprócz niego, którzy dostąpili tego zaszczytu byli Friedrich Wilhelm von Dossow i Hans von Lehwald). Król Fryderyk II przyznał mu również dowództwo nad okręgiem i podwyżkę wynagrodzenia. W bitwie pod Chotusicami poległ jego najstarszy syn Johann Wilhelm Dietrich. 19 marca 1745 roku baron von Buddenbrock został awansowany do stopnia feldmarszałka.

Wilhelm Dietrich baron von Buddenbrock (1672-1757)

Pierwszą małżonką Wilhelma Dietricha barona von Buddenbrock, była Klara Anna Katherina von Grüter (ur. 28 kwietnia 1675 roku, zm. 8 czerwca 1713 roku). Małżeństwo doczekało się trzech synów i pięć córek. Po śmierci Klary Anny, baron von Buddenbrock z inspiracji króla Fryderyka II, poślubił 15 sierpnia 1745 roku Beate Abigail von Siegroth (ur. 9.01.1700 roku, zm. 26.07.1770 roku). Dzieci z pierwszego małżeństwa: Johann Wilhelm Dietrich (ur. 12.03.1701 roku, zm 17.05.1742 roku), Karl Friedrich (ur. 1698 roku, zm. 22.08.1763 roku), Anna Sophie Agnes (ur. w 1699 roku, zm. ?), Charlotte Wilhelmine Clara Katharina (ur. 10.02.1710 r., zm. 19.04.1790 r.), Katharina Luise (ur. ?. zm. 5.04.1761 r.), Maria Wilhelmine (ur. 27.08.1714 r., zm. 20.04.1773 r.), Helene Wilhelmine (opatka w opactwie Paradeis w Westfalii), Johann Heinrich Wilhelm Jobst (ur. 1707 r., zm. 27.11.1781 r.)

Dziełem barona von Buddenbrock było założenie fundacji charytatywnej o kapitale 800 srebrnych talarów z przeznaczeniem na pomoc dla biednych mieszkańców z Nowic, Łażan, Piotrowic i Żarowa. Darczyńca osobiście sprawował nad nią nadzór. W późniejszych latach fundacja wspierała dzieci z najbiedniejszych rodzin, a także przekazała środki finansowe na budowę i utrzymanie przytułku w Piotrowicach. Feldmarszałek Wilhelm Dietrich baron von Buddenbrock, zmarł 28 marca 1757 roku we Wrocławiu. Został pochowany podobnie jak jego małżonka Beate Abigail w krypcie kościoła w Piotrowicach Świdnickich.

Posiadacie wiedzę na temat interesujących miejsc, budowli, a może znacie jakąś ciekawą historię ?? Podzielcie się z nami swoją wiedzą lub starociami z domowych strychów, głębokich szuflad oraz rodzinnych albumów. Wszelkie informacje, skany fotografii i dokumentów możecie przesyłać bez wychodzenia z domu na adres mailowy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Źródła i ilustracje:
1. L. Dorst, Schlesisches Wappenbuch oder die Wappen des Adels im Souverainen Herzogthum Schlesien, der Grafschaft Glatz und der Oberlausitz,Goerlitz 1847
2. E. Lange, Die Soldaten Friedrich's des Grossen, Leipzig 1853
3. J. Engelmann, Friedrich der Große und seine Generale, Friedberg 1988
4. E. Graf zur Lippe-Weißenfeld, Buddenbrock, Wilh. Dietrich v. [in:] Allgemeine Deutsche Biographie (ADB), Band 3, Leipzig 1876
5. H. Saring, Buddenbrock, Wilhelm Dietrich von [in:] Neue Deutsche Biographie (NDB), Band 2, Berlin 1955
6. https://www.geni.com/
7. Archiwum autora

Opracowanie
Bogdan Mucha