"Optymalizacja programu produkcji na przykładzie przedsiębiorstwa Materiałów Ogniotrwałych w Żarowie" - praca magisterska Zofii Kozioł, napisana w 1973 roku

Zakłady szamotowe w Żarowie, zostały przejęte przez władze polskie w lipcu 1945 roku. Wielkość uruchomionej w 1946 roku produkcji, systematycznie wzrastała dzięki zwiększającemu się zatrudnieniu pracowników. W 1949 roku w zakładzie pracowało 1275, a w 1950 roku – 1340 osób. Na początku lat 50. nowym czynnikiem wzrostu produkcji stało się współzawodnictwo pracy, do którego przystąpiło 95% załogi. Najlepszymi wynikami mogli poszczycić się pracownicy spedycji, którzy wykonali 220% normy. Na linii produkcyjnej jeden z formierzy osiągnął 190% normy. W 1947 roku zakład wyprodukował 22 000 ton, a w 1954 roku 55 000 ton wyrobów glinokrzemianowych. W 1953 roku produkcja przekroczyła poziom z okresu przedwojennego. W 1965 roku w ŻZMO rozpoczęto prace modernizacyjne, które zostały przeprowadzone w 2 etapach i zakończyły się w 1975 roku. W ich trakcie wymieniono niemal cały park maszynowy oraz unowocześniono technologię produkcji. Pozwoliło to na dość znaczące powiększenie produkcji – w 1960 roku ŻZMO wytworzyły 59 300 ton, a w 1970 roku 70 200 ton wyrobów glinokrzemianowych.

W 1973 roku studentka Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu – pani Zofia Kozioł, napisała pracę magisterską pt. "Optymalizacja programu produkcji na przykładzie przedsiębiorstwa Materiałów Ogniotrwałych w Żarowie". Niniejszą pracę udostępnił nam do publikacji za zgodą autorki pan Ryszard Kozioł, który napisał do niej słowo wstępu:

Pracę magisterską prawie 50 lat napisała stypendystka Żarowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych. Podjęła się ona trudnego zadania, jakim było całościowe ujęcie procesu produkcji przez stworzenie jego matematycznego modelu. Dzięki wyliczeniom stało się możliwe opracowanie optymalnego planu produkcji z wyznaczeniem miejsc, które mogą mieć wpływ na jej wzrost. W tamtych czasach praca ta była dość nowatorska. Przetwarzanie zebranych danych wykonano na elektronicznej maszynie cyfrowej EMCOdra 1204. Dostęp do tych maszyn w Polsce ze względu na ich niewielką ilość (do 1970 r. – 122 egzemplarze; łącznie w latach 1967-1972 – 179 egzemplarzy z czego 114 zostało wyeksportowanych) był utrudniony szczególnie dla średnich przedsiębiorstw. Dopiero następna dekada stworzyła nowe możliwości przetwarzania danych na komputerach. Praca magisterska wykazała, że wartość wielu wskaźników opisujących produkcję znacznie odbiega od wartości tych, które akceptował program, co mogło świadczyć o błędach popełnionych przy ich określaniu lub wyliczaniu w przedsiębiorstwie. Na uwagę zasługuje dołączony do pracy schemat powiązań produkcyjnych częściowo odpowiadający ówczesnemu schematowi technologicznemu przedsiębiorstwa. Praca otrzymała wyróżnienie honorowe na ogólnopolskim konkursie prac dyplomowych organizowanym m.in. przez PAN. Dyplom uznania autorce pracy magisterskiej wręczył osobiście ówczesny premier Piotr Jaroszewicz.

=======================================================

MASZYNA CYFROWA ODRA 1204

Stanowisko maszyny cyfrowej ELWRO Odra 1204 podczas Targów Poznańskich w 1968 roku

SKŁADAMY SERDECZNE PODZIĘKOWANIA DLA PAŃSTWA ZOFII I RYSZARDA KOZIOŁ ZA UDOSTĘPNIENIE WYŻEJ OPUBLIOKOWANEJ PRACY MAGISTERSKIEJ

Posiadacie wiedzę na temat interesujących miejsc, budowli, a może znacie jakąś ciekawą historię ?? Podzielcie się z nami swoją wiedzą lub starociami z domowych strychów, głębokich szuflad oraz rodzinnych albumów. Wszelkie informacje, skany fotografii i dokumentów możecie przesyłać bez wychodzenia z domu na adres mailowy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Źródła:
1. T. Kamburelis, Krótka charakterystyka maszyny cyfrowej ODRA 1204. Informacja z ELWRO, „Maszyny Matematyczne. Zastosowania w gospodarce, technice i nauce”, 4/1967, s. 18-20
2. T. Ciesielski, Żarów. Historia Miasta i Gminy, Żarów 2006

Przygotował
Bogdan Mucha