Charlotte von Fūrstenberg - dama dworu cesarzowej Sissi, właścicielka dóbr mrowińskich

W 1765 roku pruski fiskus dokonał wyceny wszystkich posiadłości ziemskich leżących w granicach królestwa. Wartość majątków w Imbramowicach, Mrowinach i Tarnawie, oszacowana została na ponad 70 000 srebrnych talarów. Ich właścicielem był wówczas Johann Adolph von Knobelsdorf, który z Mrowin uczynił centrum swoich rozległych dóbr. W 1794 roku mrowiński kompleks majątkowy przejął hrabia Friedrich Wilhelm Ludwig Heinrich Schlabrendorf (ur. 26.11.1773, zm. 7.11.1803), właściciel zamku w Stolcu koło Ząbkowic Śląskich (Stolz bei Frankenstein). Po śmierci hrabiego, dobra odziedziczyła jego jedyna córka Charlotte Gräfin von Schlabrendorf (ur.12.01.1787 r. w Stolcu). Młoda hrabina, mając niespełna 18 lat, poślubiła w 1804 roku Josepha Friedricha Franza de Paule Vincenza, landgrafa von Fürstenberg-Weitra (ur. 4.9.1777, zm. 19.09.1840) – tajnego radcę, ochmistrza dworu cesarskiego, rycerza Orderu Czerwonego Orła. Małżeństwo nie doczekało się potmstwa. Charlotte von Fūrstenberg (po zmarłym mężu) jako dama dworu cesarzowej Elżbiety Bawarskiej (nazywana Sissi), na stałe mieszkała we Wiedniu. Za swego życia dała się poznać jako osoba zaangażowana w działalność charytatywną. Dzięki jej datkom m.in. zakupiono w 1847 roku sikawkę konną w miejscowości Purkersdorf, wykopano studnię w Gablitz (obie miejscowości w Dolnej Austrii, pow. Wien-Umgebung) a także wybudowano szpital, kaplicę, ambulatorium oraz szkołę dla dziewcząt w Odrau (miasto w Czechach, kraj morawsko-śląski).

Hrabina Charlotte von Fürstenberg, z domu von Schlabrendorf

Herby hrabiów von Schlabrendorf  i Fürstenberg (od góry)

Położonymi na pruskim wówczas Śląsku dobrami ziemskimi w Imbramowicach, Mrowinach i Tarnawie, zarządzali w imieniu hrabiny von Fūrstenberg zaufani urzędnicy. Trudno dzisiaj orzec, czy prawowita właścicielka odwiedziła choć raz w życiu odziedziczone po ojcu majątki ziemskie. Być może miało to miejsce jeszcze przed rokiem 1803. Charlotte von Fūrstenberg zmarła 22 lutego 1864 roku we Wiedniu. Swoimi spadkobiercami uczyniła nieznanych z imienia i nazwiska zarządców kompleksu mrowińskiego. Ci po czterech latach sprzedali dobra ziemskie Carlowi Friedrichowi von Kulmiz. Do dziś w Tarnawie zachował się kamienny ślad związany z dawną XIX-wiecznej właścicielą tutejszych majętności. Jest nim kamień graniczny w formie osadzonej prostopadle w ziemi granitowej tablicy, na powierzchni której widnieją wyryte inicjały CVF (C – Charlotte, V – von, F – Fūrstenberg).

Kamień graniczny z inicjałami CVF (Charlotte von Fürstenberg) w Tarnawie, fot. B.Mucha

Posiadacie niepotrzebne starocie (przedmioty, fotografie, dokumenty lub inne rzeczy) ?? Posiadacie wiedzę na temat interesujących miejsc, budowli, a może znacie jakąś ciekawą historię ?? Podzielcie się z nami swoją wiedzą lub starociami z domowych strychów, głębokich szuflad oraz rodzinnych albumów. Wszelkie informacje, skany fotografii i dokumentów możecie przesyłać bez wychodzenia z domu na adres mailowy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.. Skany bądź fotografie, oględziny wszelkich dokumentów i przedmiotów możemy wykonać również od ręki w Gminnym Centrum Kultury i Sportu w Żarowie przy ul. Piastowskiej 10A. Utrwalmy wspólnie w słowie pisanym oraz wzbogacimy historię Naszej Małej Ojczyzny.

Źródła i ilustracje:
L. Dorst, Schlesisches Wappenbuch oder die Wappen des Adels im Souverainen Herzogthum Schlesien, der Grafschaft Glatz und der Oberlausitz, Goerlitz 1847
A.F. v. Krane, Wappen und Handbuch des in Schlesien (einschliesslich der Oberlausitz) landgesessenen Adels, Goerlitz 1901-1904
Topographische Karte (Messtischblatt) 5065 (alt. 2952) Ingramsdorf (1:25 000) 1937
B. Weiss, Gablitz. Persönlichkeiten, Kleindenkmäler, Gedenkstätten, Budapest 1998
T. Ciesielski, Żarów. Monografia miasta i gminy, Żarów 2006
R. Grimmlinger, Das Fūrstenberg Brūnnl in Gablitz und die Suche nach Charlotte Landgräfin zu Fūrstenberg (www.gablitz-museum.at/) 2015
http://www.kuhlaendchen.de/

Opracowanie
Bogdan Mucha