Menu witryny
Wystawy
Gmina Żarów
Historia gminy
Pocztówki i stare fotografie
Lapidarium
Zabytki w gminie
Zabytki w okolicy
Trasy rowerowe
Licznik odwiedzin
PROMUJEMY:
Strona główna
Pocztówki - Żarów (Zamek, ul. Armii Krajowej)
Dwie pocztówki: 1. Żarów na starej fotografii. 50 rocznica nadania praw miejskich z okolicznościową pieczęcią 7 X 2004 (reprint pocztówki wyd. ok. 1965 r.), 2. Żarów. Fragment zabudowań przy ul. Zamkowej – widok od strony Parku Miejskiego, przekazał do Żarowskiej Izby Historycznej pan Bolesław. Składamy panu Serdeczne Podziękowania.
Czytaj więcej: Pocztówki - Żarów (Zamek, ul. Armii Krajowej)
Pocztówka - Żarów, ul. Sikorskiego (4.01.1919 r.)
Prezentujemy pocztówkę przedstawiającą widok na dzisiejszą ul. Sikorskiego (dawniej Mittelstrasse), którą zakupił i udostępnił nam prywatny kolekcjoner z gminy Żarów. Pocztówka została wysłana z Żarowa (Saarau) do Legnicy (Liegnitz). Brak znaczka pocztowego z datownikiem. Na części korespondencyjnej widnieje napis Saarau z datą spisania informacji tekstowej 4.1.19 (1919 rok).
Czytaj więcej: Pocztówka - Żarów, ul. Sikorskiego (4.01.1919 r.)
List do Carla Kulmiza z 25 września 1861 roku
List z 25 września 1861 roku spisany przez mistrza murarskiego Carla Marwega z Dzierżoniowa (Reichenbach) i wysłany do Carla Kulmiza w Żarowie (Saarau), zakupił i udostępnił nam prywatny kolekcjoner z gminy Żarów. List opatrzony jest stemplem firmowym C.MARWEG MAURERMEISTER REICHENBACH 42, dwoma stemplami nadawczymi pruskiej poczty królewskiej w Dzierżoniowie (REICHENBACH I.SCHL.) oraz znaczkiem pocztowym (Freimarke) z wizerunkiem pruskiego króla Wilhelma I Hohenzollerna (cena 1 Silbergrosch). List przekazany został do przetłumaczenia na język polski.
Czytaj więcej: List do Carla Kulmiza z 25 września 1861 roku
Raporty zmianowe z pracy oddziału elektryczno-mechanicznego DZCH "Organika" w zbiorach Żarowskiej izby Historycznej
W opracowaniu Tomasza Ciesielskiego pt. Żarów. Historia miasta i gminy, przeczytać możemy: .... W latach 90-tych XX w. oblicze przemysłowe Żarowa i okolic kształtowały istniejące od blisko półtora wieku zakłady chemiczne i materiałów ogniotrwałych. Przetrwały one pierwszy okres wieloaspektowych przekształceń w Polsce z mniejszymi lub większymi perturbacjami. Nowe realia życia gospodarczego i przepisy prawne wymusiły stopniowe ograniczenie zatrudnienia oraz prace modernizacyjne. W Zakładach Chemicznych „Organika”, za sprawą zaostrzonych przepisów ochrony środowiska, zrealizowano kosztowne inwestycje ograniczające ilość emitowanych zanieczyszczeń, gdyż w przeciwnym razie przedsiębiorstwu groziło zamknięcie. Sprawę ścieków płynnych rozwiązało wybudowanie w latach 1992-1998 oczyszczalni ścieków przez spółkę, w której „Organika” miała blisko połowę udziału. W celu redukcji emisji zanieczyszczeń do atmosfery wybudowano nowoczesną ciepłownie opalaną gazem oraz zainstalowano urządzenia utylizujące dwutlenek siarki powstający w trakcie procesów produkcyjnych. W 1996 r. wybudowano spalarnię odpadów stałych. Kosztowne prace proekologiczne (tylko ciepłownia gazowa i spalarnia kosztowały blisko 3,5 mln zł) prowadzone były mimo nie najlepszych wyników finansowych osiąganych przez zakład. „Organika”, jak wiele innych przedsiębiorstw, mocno odczuła skutki rekonstrukcji polskiego przemysłu. Już w 1994 r. zakład przyniósł straty, co zbiegło się w czasie z jego zakwalifikowaniem do Programu Powszechnej Prywatyzacji. Z dniem 1 grudnia 1994 r. „Organikę” przekształcono w spółkę akcyjną i przydzielono do Narodowego Funduszu Inwestycyjnego (NFI) „Piast” nr XII.
Normy branżowe z lat 1975-1989 opracowane w DZCH "Organika" Żarów
Normalizacja branżowa jest drugim z najstarszych rodzajów normalizacji technicznej, wprowadzonym w krajach uprzemysłowionych w 2 połowie XIX wieku (normalizacja zakładowa od 1 połowy XIX w., krajowa od 1 połowy XX w., międzynarodowa od 2 połowy XX w.). Celem normalizacji branżowej jest ujednolicenie procesów i wyrobów nieujednoliconych lub niedostatecznie ujednoliconych w normach krajowych lub zakładowych, a także wzrost konkurencyjności oferty podmiotów zrzeszonych w organizacji branżowej oraz innych podmiotów działających w branży i stosujących normy branżowe. Jeśli chodzi o Polskę, normalizacja branżowa była początkowo dobrowolna i nieregulowana prawnie (podobnie jak dziś). Sytuacja ta zmieniła się po II wojnie światowej. Dekret z 1958 roku oraz ustawa o normalizacji z 1961 roku ustanowiły reżim prawny w dziedzinie normalizacji branżowej. Polskie normy techniczne podzielono na: normy krajowe zwane (od 1924 roku) Polskimi Normami PN, normy branżowe BN oraz normy zakładowe ZN. Późniejsze ustawy o normalizacji z 1993 i 2002 roku zajęły się tylko zasadami normalizacji krajowej. Ustawodawca uznał, że normalizacja branżowa i zakładowa należy do niezależnych od państwa prerogatyw organizacji branżowych i przedsiębiorców.
Czytaj więcej: Normy branżowe z lat 1975-1989 opracowane w DZCH "Organika" Żarów
Reaktywacja Miejskiego Koła "PTTK" Żarów - spotkanie organizacyjne 28.02.2019 r.
Szanowni Państwo ! Drodzy Czytelnicy ! W ubiegłym roku narodził się pomysł reaktywacji Miejskiego Koła Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego "PTTK" w Żarowie. Jego inicjatorem jest pan Bolesław Moryl – wieloletni prezes koła, którego w dziele rektywacji wspieramy i służymy pomocą. W związku z tym ZAPRASZAMY SERDECZNIE, wszystkich żarowskich "Łazików" i "Żarodreptaków", miłośników turystyki, przyrody oraz zabytków architektury na spotkanie organizacyjne, które odbędzie się w dniu 28 lutego 2019 roku o godz. 17:30 w Żarowskiej Izbie Historycznej przy ul. Dworcowej 3.
Czytaj więcej: Reaktywacja Miejskiego Koła "PTTK" Żarów - spotkanie organizacyjne 28.02.2019 r.
Miasto i gmina Żarów w konkursie "Gmina 2000" zorganizowanym w 1991 roku
Jesienią 1990 roku prof. Antoni Kukliński z Uniwersytetu Warszawskiego, wystąpi! z inicjatywę zorganizowania konkursu "Gmina 2000", którego celem miało być zidentyfikowanie miast i gmin w Polsce zdolnych do zaoferowania inwestorom zagranicznym swych zasobów i gotowości współpracy. Organizacji konkursu podjął się Europejski Instytut Rozwoju Regionalnego i Lokalnego Uniwersytetu Warszawskiego (EUROREG), we współpracy z redakcjami: "Gazeta i Nowoczesność", "Wspólnota". Już jesienią 1990 roku ukazały się ogłoszenia w periodykach współuczestniczących w konkursie. Ogłoszenia te były kierowane do miast i gmin zamieszkałych przez mniej niż 50 000 mieszkańców - organizatorzy pragnęli inicjować współpracę inwestorów zagranicznych z tymi układami lokalnymi, które nie maję w tej mierze większych doświadczeń i które leżą na uboczu głównych szlaków wędrówek po naszym kraju przedstawicieli wielkich firm zagranicznych. Na początku 1991 roku organizatorzy konkursu otrzymali istotne wsparcie ze strony programu finansowanego przez Komisję EWG w ramach PHARE. Program ten, o nazwie "Municipal Development and Training in Poland", był w swej pierwszej fazie (w 1991 roku) koordynowany na zlecenie rządu polskiego przez Międzynarodową Unię Władz Lokalnych {International Union of Local Authorities, IULA) w Hadze. W Polsce za realizację programu była odpowiedzialna Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej (FRDL).
Czytaj więcej: Miasto i gmina Żarów w konkursie "Gmina 2000" zorganizowanym w 1991 roku
O tzw. "cmentarzu kościelnym" w Żarowie
Wzniesienie neogotyckiego kościoła w Żarowie datowane jest na 22 października 1909 roku. Budowa wysokiej na 44 metry wieży, ukończona została 9 marca 1910 roku, zaś poświęcenie 2 dzwonów i ustawienie więźby w domu parafialnym, odbyło się w dniu 14 kwietnia 1910 roku. Po zakończeniu wszystkich prac wykończeniowych 29 września 1910 roku, dokonane zostało uroczyste poświęcenie świątyni. Pierwszym duszpasterzem w nowopowstałym kościele został ks. Herman Klimke, który nadzorował jego budowę oraz dbał o całkowity wystrój. Okazała świątynia, utrzymana w stylu neogotyckim, wzniesiona została z czerwonej, nieotynkowanej cegły. Autorzy projektu, dwaj znani wrocławscy architekci Overhoff i Föhe, nadali budowli formę trójnawowego kościoła halowego. Koszty budowy był wyższy niż pierwotnie zakładano i wyniósł 85000 marek. Powstałe równocześnie probostwo kosztowało 28000 marek, z czego 25 000 marek wniósł kardynał wrocławski Karol Kopp. W dniu 1 września 1915 roku, decyzją władz diecezjalnych duszpasterstwo żarowskie, zostało podniesione do rangi kurateli, a 1 kwietnia 1920 roku utworzono samodzielną parafię, do której przyłączono Łażany i Mrowiny.
O tajemniczym kamieniu "Bismarcka" lub "Napoleona" w Żarowie
Pierwszy raz o tym miejscu usłyszeliśmy w 2011 roku, kiedy starszy wiekiem mieszkaniec Żarowa powiedział ... pomiędzy dawnym Marienhausem, tutaj gdzie teraz jest "Nefryt" a domem przy Armii Krajowej 39, stała kiedyś pastorówka. Obok niej był duży kamień z napisami w języku niemieckim. Dokładnie w tym miejscu, gdzie teraz jest ten park z ławkami i rosną drzewa. To chyba był kamień Bismarcka, tak słyszałem. Nie pamiętam kiedy go usunięto, ale to było jeszcze zanim wybudowano "Nefryt". Ta relacja została zanotowana lecz przez dłuższy czas, nie miała swojej kontynuacji, gdyż rozpytywane osoby nie potwierdzały istnienia owego kamienia. Czy upływ czasu wytarł z pamięci mieszkańców nieistniejące już miejsce ?. Okazuje się, że nie zupełnie a o tajemniczym kamieniu opowiedział nam pan Bolesław Moryl ... ten kamień istniał naprawdę i ja go widziałem. Miałem wtedy 6 może 7 lat, to był koniec lat 50-tych, może 1960 rok. Był to duży, czerwony polny otoczak z wyrytymi napisami po niemiecku. Stał mniej więcej 2 m za rosnącą dzisiaj lipą, obok której jest tablica, gdzie wywieszane są klepsydry. Kiedyś był tam płot, będący ogrodzeniem podwórza i ogrodu przy białym domu – pastorówce. Kamień stał za płotem w ogródku. Wzdłuż płotu było przejście z ul. Szkolnej na ul. Armii Czerwonej, ale tylko dla "swoich" jak to się mówi. Mój tato, który biegle czytał i pisał po niemiecku, powiedział mi, że jest to kamień ustawiony w miejscu, gdzie kiedyś zatrzymał się Napoleon. Obok dawniej miała być studnia. Tyle pamiętam z tego co tato mi opowiadał. Teraz jest tam ten "pareczek".
Czytaj więcej: O tajemniczym kamieniu "Bismarcka" lub "Napoleona" w Żarowie
"Obol zmarłego" - obyczaj praktykowany w XV-XVII wieku na cmentarzu przykościelnym w Wierzbnej
Obol zmarłych lub obol Charona to moneta stanowiąca formę zapłaty za usługi dla duszy w zaświatach. Według mitologii greckiej Charon przewoził dusze zmarłych swą łodzią przez podziemną rzekę Styks do Hadesu. Obrządek pogrzebowy związany z tą wiarą nakazywał żywym wsunięcie zmarłemu do ust lub do ręki obola, lub innego drobnego pieniążka, aby ten miał czym zapłacić za przeprawę przewoźnikowi. We wczesnym średniowieczu wyposażanie zmarłego w monetę widoczne było na cmentarzach rzędowych u ludów pogańskich, skandynawskich Wikingów i Finów. Zwyczaj ten odżywał również na terenach świeżo schrystianizowanych Polska, Czechy, Morawy, Węgry. W Polsce jako najwcześniejsze obole zmarłych spotykane są denary i dirhemy arabskie z przełomu X/XI wieku odnajdywane w grobach zakładanych na osi północ-południe na cmentarzyskach wikingów w Kałdusie i Bodzi. Na podstawie takich elementów kultury, jak obole wkładane zmarłym do ust czy też pochówki w kamiennej obstawie lub sarkofagu, toczą się w nauce przypuszczenia o przynależności etnicznej zmarłego. Obyczaj ów praktykowany był także na Śląsku i w Małopolsce, gdzie tzw. obol zmarłego umieszczany był w dłoni, w ustach lub w mieszku przy pasie, stąd grobowe znaleziska monet określane jako "przy pasie", "przy biodrach", "na miednicy".
Obiekt piwniczny z końca XIX wieku odsłonięty podczas prac ziemnych przy ul. Bolesława Chrobrego w Żarowie
W ostatnich dniach podczas prac ziemnych prowadzonych na placu budowy obiektu handlowego przy ul. Bolesława Chrobrego, doszło do odsłonięcia pomieszczenia piwnicznego, zlokalizowanego w płd.-wsch części prowadzonych robót. Obiekt o ceglano-kamiennej architekturze, datowany jest ogólnie na koniec XIX wieku i stanowi dalszą część piwnicy, która została odkryta podczas prac budowlanych w dniu 11 października 2011 roku (budowa "Tesco"). Kres użytkowania obiektu, który pierwotnie pełnił funkcję lodówki, później piwnicy w dawnym zespole folwarcznym, przypada na lata 80-90-te XX wieku. Szczegółowy opis architektury, dokonany podczas wizji terenowej w 2011 roku, przedstawił na łamach Gazety Żarowskiej (nr 22/2011) pan Marek Kowalski – archeolog z Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, Delegatura Wałbrzych. W ramach przypomnienia cytujemy:
Informacje
Historia miejscowości
Dawni mieszkańcy
Kalendarium
Kartografia
Słownik miejscowości
Muzea, wystawy, zabytki
Archeologia i Historia
Strony historyczne
WSPÓŁPRACUJEMY:
